Mevsimler üşüdü bir hazan oldu
Gönül gözyaşını sil yavaş yavaş
Titreyen günlerin miadı doldu
Gözümde göründü yol yavaş yavaş.
Sevda dağlarında gülşenim biter
Gözümde gülleri saklı bir şehir
İçimde çağlayan bir mavi nehir.
gece ışıkları gibi düşerdin içime
kaybolurdu kasveti ruhumun
yol alırdım bir meçhule sessizce
dururdu saatler gün batımında
Dolaşırsın damarımda kanımda
Sanki uyuyorsun bu sol yanımda
Tabipler gelse de en zor anımda
İçimde tüter'sin güller misâli.
Bahara belensin gönül dergâhın
Mevsimim hazanda sızlar sol yanım
Arka sokaklara damlarken kanım.
Muhannet dilinden çok yandı canım
Gülmem artık bundan sonra bilesin.
Oynattın yerinden mihenk taşımı
Ey yâr!
Dağların ardı kar
Ne sende Leyla’nın vefası
Ne bende Mecnun’un sabrı var.
Mevsimim zemheri, yollarım ki dar
Benim faran dağlarında ümitlerim var
Küsmüştün hayata, başını eğip
Saati son defa kurdunda gittin.
Bir kurşun misali kalbime değip
Zambaklar açarken vurdunda gittin.
Kan çiçeğim hala sıcacık yerin.!
Şimdi duam dilimdedir isminle
Yanımdasın hayalinle cisminle
Bende kalan siyah beyaz resminle
Ağlıyorum yine senden habersiz.
Sen benim canımsın, canımdan öte
Yeter ki sen iste dağlarının üstünde mavi kar olayım
Eriyip akayım avuçlarında bir gül-i zar olayım.
Gözlerinin kristallerine sür beni, besmeleyle çek
Kirpiklerinin üstünde zülfikâr olayım.
Ve her rengin bir asaleti zerafeti var
Tebessümün gölgesine sığındım
yağmurlar yüklendi gözyaşlarıma
ne çöllerde yandım
kavruldum bilemezsin
bir senin uğruna vefasız...
Demir atıp hasrete
dokunmak
vuslatın kanadına
Zor uzaktan uzaktan.
Vicdanın insafında kaldı yüreğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!