Toprağı kanıyla yurt yapan kahraman
Baştan sona vatansın, baştan sona iman
Cennetiâlâdır yalnız sana armağan
Selam size ey vatana sancak olan şehitler
Canlar kurban olsun size ey kahraman yiğitler
Kelimelerden bile ötelendim, artık ne çare
Yürüsem kadınların o kokulu rüyasına
Kalbimi ediverdim hüznüm için pare pare
Değmez oldu gecenin katreleri artık sana
Ellerini çağırsan da gülleri koparmaya
Unutulur her şey… Yıldızlar ve zaman
Kayıp gider gecenin sonsuz yuvasına
İlk öpüş- ilk sevgiliden hatıra kalan-
Savrulur geçmişin o derin kuyusuna
Unutulur her şey… Ölüm ve acı
Yıldızlar gecenin koynunda uyurken
O gümüş rüyalarını gözlerine dökerdi
Yağmurlar okşarken saçlarını
Ellerine anbean dökülürken bulutlar
Yalnız seni hatırlarım
YANSIMALAR
Bir fısıltıyla yetişiyorum kalkan son trene
Her şey ardımda…Dostlar,aşklar ve yollar…
Kalbimde yalnızca bir inatçı sancı var
Sormalıyım belki de bu hâlimi kâhine
Zaman geçip gider ve bir şey gelmez elden
Acılarımız bile birbir unutulur
Yılların hükmüne boyun eğer ten
Uykularımız bile saatlerden sorulur
Zaman geçip gider ve aşk yüklü dudaklar
Bir amansız boşluk, bir ölümsüz lanet
Tuttu getirdi beni dünyanın kıyısına
Kalabalıktan kaçan şu içli sükûnet
Gecenin hüzün dolu hatırasıdır bana
Ruhum, rüzgârların iflâh olmaz çocuğu
Yürüyüş, yürüyüş meçhule doğru yürüyüş
Çepeçevre sarmış beni bu vebalı inat
Bir azap gibi çöküverdi gözlerime bu düş
Çöküverdi yazgıma bu ölümlü seyahat
Şehre doğru çığlık çığlığa kaçışır çocukluğum
Sıkıyor beni dünya, boğuyor artık şehir
Tenimin kapısına vuruluvermiş zincir
Hayatla durmadan anlamsız bir kavga
Nefes al- nefes ver- sanki ne fayda
Anlat bana Tanrı’m nedir bu keşmekeş?
İnsan diye bildiğimiz biraz kemik, biraz leş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!