Recep Uluçay Şiirleri - Şair Recep Uluçay

Ey uzak ülkeleri anımsatan sevgili
Şehir sende unutmuş güzelliğini
Çocuk sende unutmuş masumiyeti
Gözlerin bir parça gökyüzü gibiydi

O mukaddes gözlerden yayılan tatlı rüya
Sükûtun sedasıyla seslenen hazin dudak

Halkımın gözlerinde ne sevinç ne bir umut
Yalnız bir ölüm çaresizliği düşüvermiş payına
Davet etsem olmaz güllerin uykusuna
O derin hülyaları uzak iklimlerde unut

Şarkılar bile yer etmez artık kulaklarda

Kapkara gözleriyle müellem bir kadın
Esrik kadehlerinde mey misali mevsimler
Yüreğinde ümidiyle güzelim yarınların
O latif ve sade manzarasını düşler
Saçlarında rengi var sonsuz karanlıkların

Gece yüzünün aynasıydı,saf ve berrak
Bir tebessüm çiçek açar ruhunun bahçesinde
Unutmak ne güzel olur yağmurları teninde

Anımsa, güllerin yaprak yaprak dökülmesini
Bakışlarımın kuyusuydu, o derin gözlerin

Hayal ederdim seni buğday başaklarında
Dağılıverse dalga dalga güneş kokulu saçların
Seni beklemekten yorulmayan avuçlarımda

Gökler yıldız yıldızdı sen aklıma düşünce
Bıraktım hüzünleri,dertleri, tasaları

Meçhûl âlemlerin ölümsüz sularında ,
Bir gemi misâli süzülüyor yürekler
Akşamlar dökülür gün batımlarıyla
Güneşin şehvetli kızıl dudaklarıyla
Yavaş yavaş tutuşuyor sevdalı denizler

İçimde parça parça ve sağır bir muamma
Saçlarımda rüzgârlarla savaşırdı dağlar
Rüyalarıma kılavuz olmuş bir çaresiz âmâ
Çalkalardı kanımı tenime attığım zar

İçimde parça parça ve sağır bir muamma

Sessizlik,sessizlik,şu boğucu sessizlik
Gecenin göğsünden payıma düşen karanlık
Her şey anlamını yitirmiş gibi artık
Çeker beni içine bu kara delik

Arardım gölgelerde güneşin işaretini

İsfahan işi yalnızlıklarım var benim
Ve içimde damla damla biriken korkularım
Issızlıktan insan misali terleyen duvarlarım
Karanlığı içen dudaklarım var benim