İçimde parça parça ve sağır bir muamma
Saçlarımda rüzgârlarla savaşırdı dağlar
Rüyalarıma kılavuz olmuş bir çaresiz âmâ
Çalkalardı kanımı tenime attığım zar
İçimde parça parça ve sağır bir muamma
İsfahan işi yalnızlıklarım var benim
Ve içimde damla damla biriken korkularım
Issızlıktan insan misali terleyen duvarlarım
Karanlığı içen dudaklarım var benim
Hüznüm ve şehrimden özge neyim var
Göklerin şehvetini içiyorken bulutlar.
Tütüyor nedâmeti yorgun ihtiyarların
İhtiyarlardan miras bu içli akşamların
Buharıyla dans eder nice engin denizler
Kumsalda dalgalardan hatıra kalan izler
Sır dolu bir kadından nice sevdalar doğabilir
Gül ve sümbül geceye yayabilir kokusunu
Güzel bir yâr dökebilir gözlerinden uykusunu
Güneş altında söylenmedik neler kaldı kim bilir
Ses ve sükût içinde ve geceyle el ele
Aşkını göğsüme bir madalya gibi takıp
Gülüşünden kalan anılarla kentlere sığındım
Yıldızları gözlerinden düşen ay parçası sanıp
Geceyi baştanbaşa yalnız sana adadım
İşte kalp, işte hayâl, işte zaman, işte aşk
Kentli bir yorgunluk taşıyorum omuzlarımda
Sessiz ve derin… Kahırlı ve bedbin
Issızlığın o kemirgen zırhı rüyalarımda
Parça parça yıkılmış surları gibi şehrin
Dağların hıçkırığını sanki kim duyabilir?
Şehirli ve yapay uykuların dibinde
Saf ve çocuksu arzularımız olabilir
Hükmü var mı bilemem bankaların gözünde
Acıyla büyütürdün saçının her telini
Kentin çocukluğuna hıncahınç bir yürüyüş
Acının kapılarına zorlu bir omuz gerek
Dudaklar dudaklarda öylesine uyumuş
Avutamaz bilirim seni bu hoyrat yürek
Eller ki rüyalarımı sırma sırma dokumuş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!