Rafet Maden Şiirleri - Şair Rafet Maden

Sempatik bir bakıştı görünen
Belki de beynimden çıkmayan bir imza.
Gölgeyi andırıyordu sürekli
Peşimden gelip beni izleyen.
Gördüğüm bir çocuktu sakız satarken
Ayakları çıplak dolaşan.

Nereye gitsem o gölge var,
Beni bırakmıyor ve bırakmayacak.
Dolaştığım bütün sokaklar,
Gölgemin içinde saklı kalacak.

Karşıma çıkacak yine o dilenci,

Ne kadar sabretsemde boşu boşuna,
Dinmez artık gözümde yaşlar.
Canımı vermek isterken aşk yoluna,
Aşkıma ortak oldu gözümde yaşlar.

Siteme feryadımı eklediğimde,

Umudun gölgesi günahın sokağında,
Acımasızca yüzümüze çarpar haram.
Bir kadının aynaya her baktığında,
Kendinde güzelliği aratır haram.

Çocuğunun ağlamasında bir ananın,

Yine dağıtmışım düşüncemi,
Bir Berrak Umman fiyatına.
Senin olmadığını
Anlatamamışım sersem aklıma.

Bir nakış gibi desen çiziyorum,

İsyan ediyor deli gönlüm,
Yağan hasret yağmurlarıyla.
Artık ümitlerimde ölmekte,
Yağan hasret yağmurlarıyla.

Sanmaki biter bu acılar,

Her zaman kadere isyan ettiğimde,
Üzüntüm insanlara değil, gelip geçen günlere,
Sanmayın ölümden korkum var benim,
Eceli bile sizden daha çok özledim.
Yaşamak güzel ama paylaşırken,
İnsanlar arasında konuşup kaynaşırken,

Sus, kimse bilmesin derdini,
Anlatma, anlattıkça gülmezsin.
İçinde sakla ölümsüz sevgini,
Dost da olsa kimse bilmesin.

Ne yapacak el senin derdini,

Bulamadık maziden bir eser,
Kırık kalple yaşadık o geçmişi.
Tadamadık anılardan bir değer,
Buruk sinede taşıdık o geçmişi.

İntikam için büyüdük ve yaşadık,

Ben Anadoluyum,Orta Asya beşiğim,
Ergenekon başlangıç,bozkurt dirilişim.
Gür sesimle üç kıtaya nam salmışım.
Belki beni şimdi anlayamazlar,
Bir konuşursam eğer susturamazlar.