Rafet Maden Şiirleri - Şair Rafet Maden

Sebebsiz bir nedendi ayrılışımız,
Bir selamı bile birbirimizden esirgedik.
Masum bir bebek gibiydi paylaştıklarımız,
Belki şımarıklık belkide hiç görmedik.

Şimdi bakıyorum dostluk çemberine girenlere,

BAZEN UMUTSUZLUĞU KARALIYORUM,
İCTİMALARA ÇIKIYORUM HAYAT KIŞLASINDA.
GÜZEL GÜNLER İÇİN ŞAFAK SAYIYORUM,
DOĞACAK GÜNEŞLERE HAYAT KIŞLASINDA.

AYNANIN KARŞISINDA GENÇLİĞİMİ ARARKEN,

Hayat şiire benzemiyor.
Sevdayı anlatırdı şiirler
Durgun bakan gözlerden sevdayı okurdum
Ağlayan gözlerden şiirleri dokurdum.
Hayat şiire benzemiyor.
Sevdiğini görünce yüzü kızaran

Dudaklarım hasret kaldı geçmişe,
Nasıl özlüyorum nasıl HATİCEM.
Alev alev bakan gözlerine,
Nasıl ihtiyacım var ahh HATİCEM.

Evime geldiğinde öperdim seni,

Zaman dediğin bir fırtına gibi,
Esip geçiyor önümüzden HATİCEM.
Korkuyorum alırsa birimizi,
Gözyaşı değil isyanlar da susmaz HATİCEM.

Bırak şu hasretimi sana sarılayım,

Diyorsun bana ''Neden önceden tanışmadık''
Kaderin oyunu bu engel olamazsın,
İkimizde birbirimizden habersiz yaşadık,
Benziyor kaderimiz engel olamazsın.

Kaçma artık benden,bekletme beni,

Benim sessizliğime bakma sakın,
Ben sana ölümüne yeminliyim.
Mutlu günler inanki yakın,
Bekleyeceğim,ölümüne yeminliyim.

İyi günde,kötü günde beraberiz,

Bir şiirim vardı yıllar önceden,
Yıldızları anlatırdı satırlarında.
Onların dertlerinden söz ederken,
Feryadını çınlatırdı kulaklarıma.

Bir şiirim vardı yıldızlara,

Toprağından taşından taviz vermeyen,
Bayrağın önünden selamla geçen,
550 gün sevdiklerine hasret çeken,
Mehmetçikleredir bu şiirim.

Elinde silahı nöbet beklerken,

Suları tersine akıtmayı başardımda,
Nasıl kurutulur bilemedim.
Kalbin yaralanacağını öğrendimde,
Nasıl yıkılacağını bilemedim.

Şimdi sorsan viranedir yüreğim,