Rafet Maden Şiirleri - Şair Rafet Maden

Bir garip sesin var çözemedim sırrını,
Sanki bir destanla coşuyorsun.
Anlasam belki çekemem kahrını,
Öyle dertli dertli nereye koşuyorsun.

Allahım verirken bana dertleri,
Nasıl kulluk yapacağım?
Bir yol göstermedinki,
Nasıl kulluk yapacağım?

Kulun senden başka düşünmez,

Bugün konuşmaya çok ihtiyacım var,
Anlatacağım bir duygu seliyle doluyum.
Yaşamla ölüm arasında bir karar,
Şarjör gibi patlayacak dertle doluyum.

Çıkmaz düşünceler,çaresiz dertler,

Ansızın gelen ölüm gibi nasılda çekip gitmiştin,
Hatırlarmısın.
Ardından elveda bile diyememiştim.
İşte böyle bir gündü!
Kıyamet kopsa umurunda değildi.
Unutabilirmisin

Yıl bindokuzyüz doksaniki,
Duygularımın savaştığı ilk senem.
Birşey düşünüyordum birşey içinde,
Uykusuz geçen her gecem.

Yıl bindokuzyüz doksandokuz,

Bir kırmızı karanfil ayırdım güller içinden,
Bir beste yaptım sana bülbül sesinden,
Fuzuli'nin yazdığı her aşk bestesinden,
Daha fazlasını verdim sana SELMA.

Mevlamın verdiği bunca güzeller içinde,

Yükü çok ağır geliyor bu ayrılığın,
İnan ölürdüm sen olmasaydın.
İçine düşerdim karamsarlığın,
Yıkılırdım sen olmasaydın.

Hasreti içimde yakardım,

Yolda yürürken bir çocuk yanaştı,
Çok sevecen ve çok inatçıydı,
''Bir sakız alırmısın'' diye sorunca,
Sinirlerim tepeme geldi bir anda.
''Çek git'' diyerek yanımdan kovdum,
Baktımki yine karşımda buldum.

Neler yaşatıyor yalanlar neler,
Herşey inançsızlığa gebe biliyormusun?
İnançsızlığın doğduğu gelecekler,
Vahşet ve kinle büyür biliyormusun?

Belki bir bebeğin gözyaşında,

Diyorsunki, neden bu kadar karamsarsın?
Her an bıkacaksın diye korkuyorum.
Olurya benden nefret eder, bıkarsın,
Ellere yar olursun diye korkuyorum.

Korkuyorum seni kaybetmekten,