Rafet Maden Şiirleri - Şair Rafet Maden

Beş büyük melek vardır dünyada,
Hepside görevini tam biliyor.
Tabiat kuralı sıra sıra,
Sıra sıra bu melekler yapıyor.

AZRAİL insan neslini takipte,

Seni sevdikçe hayatım güzelleşti,
Dertlerim bile uçup gitti,
Aynalar benimle barıştı,
Bir umut oldun şimdi benimle.

Uzat elini benim yaşantıma,

Seninle aynı çileyi yaşıyoruz hamalcı,
Sen yükleri taşıyorsun sırtında,
Bense çileyle dolan gençliğimi.
Senin alnından ter akıyor,
Benimse yüreğimden kan.
Sen dinlenirin arasıra,

Her acıya ağıt yaktık,
Türküleri saman alevine kattık,
Şimdi kimseye yok şikayetim,
Bu suçta hep ortaktık.

Dermansız sokakların dertleriydik,

Senin adın ilkbahardı,
Bir Nisan içinde doğmuştun.
Ve 1 Nisan şakası gibi,
Bir günde yüreğime oturmuştun.

Şakayla karışıktın sen.

Herşeyini unutacağım
Seni sevdiğimi
Senin beni sevip sevmediğini
Herşeyini unutacağım.

Bir Ferda vardı hayalimizde

Geçmişe hasret duyan birisiyim,
Gönlümde bir sarhoş var dur diyor.
Anılar canlandı şimdi sevgilim,
İçimde bir his seni bekliyor.

Kapılar her an açılacakmış gibi,

Ummanın ortasında bir sandal,
Sandalın ortasında bir kutu,
Kutunun içinde ben,
Benim içimde kalbim.
Bu ne diye sorma sakın,
Kalbimi sana getirecektim.

Şu SPİL'e çıkıp haykırmak,
Seni sevdiğimi söylemek isterdim.
İmkansız gizli sevdam kavuşmak,
Bari kollarında ölmek isterdim.

Sonbahar ve sonsuzbahar
Bu ikisi arasında boğuluyorum.
Yakılmış bir resmi aramak gibi,
Şimdi o sokaklarda seni arıyorum.

Sonbaharda tanımıştım seni,