Rafet Maden Şiirleri - Şair Rafet Maden

Sevginin olmadığı bir yer istiyorum,
Parklarda elele gezip dolaşmayan.
Merhametin unutulduğu biryer söyleyin,
Yokmu beni böyle bir yere çağıran.

Heryeri dağıtmak istiyorum,

Artık öğrendim yaşamayı,
Karanlıkta ağlayacağım.
İsterim belki yalnız kalmayı,
Karanlıkta ağlayacağım.

Eski halim olmayacak artık,

Senden kopamayacak kadar bağlandım,
Çözmeye niyetim yok mutluyum.
Bu yolda herşeye katlandım,
Yine katlanırım çünkü mutluyum.

Dağlara ismini yazacak kadar,

Kapkaranlık bir geceye güneş doğdu,
Talihim aşkımı gecelere sordu,
Yalnızlık artık düşmanım oldu,
Selma diye bir güzele vuruldum.

Aşkımı yazdım mutluluk üstüne,

Huzuru bilmeyen kara bahtım,
Mutluluğu tanıdı seni görünce.
Bir anda değişti yaşantım,
Sende beni sevdiğini söyleyince.

Sevilmek kolay sevmek çok zor,

Bir ateşi çemberinin içindeyim,
Çıkış yolu arıyorum yanarak.
Bir çocuk misali dolaşıyorum,
Her gülen gözlerin sözüne kanarak.

Avuntu ve keder iç içe dolaşıyor,

Tutmak istiyorum senin elini,
Ama içimde birşeyler engel oluyor.
Bülbül gibi konuşacak dilimi,
İnanki gülüm birşeyki engel oluyor.

Sanmaki hissizim,sanmaki kalpsizim,

Toprağın sinesinden almışım huyumu,
Seni her halinle kabul ederim.
Ne olur artık çizme sonumu
Seni her halinle kabul ederim.

Geçmişte mazin hatayla dolu olsada,

Gidiyorum artık.
Gidiyorum göçmen kuşlar gibi,
Bir adın var aklımda,
Birde yürürken çıkan ayak sesleri.

Gidiyorum artık,

Yaşatmadılar
Olmayacak bir sevdaymış diye,
Davam ve ideallerimle,
Yaşatmadılar.

İkisi bir arada yürümezmiş,