Rafet Maden Şiirleri - Şair Rafet Maden

Sistemler çöktü akşam şafağında,
Ne psikoloji var nede moral burada,
Herşeyim alt-üst olmuş artık,
Kafayı yemek üzereyim asker ocağında.

Yanaşık düzen eğitimi aklımdan çıkmıyor,

Kelepçeler tutamaz düşüncelerimi,
Gülleri özledim asker ocağında.
Şimdi silah tutuyor, gül tutan ellerim,
Mermi atıyor ister-istemez asker ocağında.

Bir şafakta ayrıldım güzel hayallerimden,

Bugün delice şiir okumak geliyor içimden.
İçime sinmiş bütün feryadımı haykırmak,
Yazamadığım satırları doldurmak istiyorum.
Saçlarına taç yapıp,kendimi sana köle etmek,
Herşeyimle sana sözlerimi adamak istiyorum.

Ne güzel diye başladığın hatıralar,
Söyler sanada ölüm şarkısı.
Kanamaya başlar kapanan yaralar,
Hicran olur sana ölüm şarkısı.

Gözüne dolar birkaç damla yaş,

Son perdeyi oynuyorum hayat yolunda,
Sende yeni aşklar bende ölüm var.
Biraz gözyaşı olacak oyun sonunda,
Sana mutlu evlilik bana ölüm var.

Felek yönetiyor tanrı yazsada,

Umutlar kurban oldu can pazarında,
Böyle cani dünyada ne yapacaksın.
Saklısın yüreğimin bir kenarında,
Hep orada kal, gelipte ne yapacaksın.

İnsanlar aç kalmış birbirini yemekte,

Gölgesinin ardından yürüyen,
Bir serseri misali gidiyorum.
Beni bekleyen ne varsa ardımdan,
Umursamadan meçhule gidiyorum.

Beni bekleyen dostların sesine,

Darmadağın bir hayatım var,
Sevgim büyük dünya kadar.
Hep hayallerde sarılıyorum,
Hayallerimde üzerinde gelinlik var.

Bir düğün arabası süslenmiş,

Nasıl şiir yazdığımı sorma arkadaş,
Ben şiirimi yarimin ilah gözlerinden alırım.
Deryalara dalarım hemen ardından,
Aklıma gelen her söze şiir yazarım.
Duygularımdır şiir dediğin bu sözler,
Biliyorsunki herkes birşeyler özler,

Yıl 1976.
Karanlığa inat doğmuşum dünyaya,
Neler gördüysem isyan etmişim Allah'a,
Ve çağlar kapatacak açıları çizmişim.

Ne sevdâları gömmüşüm sineme,