Rafet Maden Şiirleri - Şair Rafet Maden

Neleri anlattım şu satırlarda,
Biliyorum asla şiirler ölmez.
Hepsinin mâzisi var anılarda,
İnsanlık ölsede şiirler ölmez.

Sarın benim tabutuma bu şiirimi,

Her giden seneye umut bağladık,
Gözümüz yaşla doldu 2002.
Şimdi seninle tanıştık
Hoşgeldin dünyamıza 2002.

İş ve aş bekliyoruz önce senden,

Bir olaydır onu dinlemesi,
İsmi ORHAN nâmı GENCEBAY.
Umman gibidir onun sesi,
İsmi ORHAN nâmı GENCEBAY.

Ses dersen ses,poz dersen poz,

Daha dünyaya gelmeden beni mutlu eden kızım,
Kimbilir nasıl nazlı, nasıl cilveli olacaksın.
Ne olursan ol, milliyetçi olmanı isterim.
Saçların rüzgarı canlandırsın.
Yıldızlar sana şiirler okusun.
Ergenekon akşamı gibi, şair sabahında.

Kayıp giden yılların ardından,
Ağlıyorum yine deliler gibi,
Bir zamanlar sende böyle çekip gitmiştin,
Bense ağıtlar yakmıştım deliler gibi.

Yıkılası gururum olmasaydı eğer,

İşte gidiyorsun gurbet yolcusu kardeşim,
Bu saatleri bilirim, bu saatler ayrılık vakti.
Sen benim ecelim olurdun şimdi batan güneşim,
Ne olur üzülme vakit ayrılık vakti.

Kimbilir belki yine karşılaşırız,

Bir haber sal mavilerle süslü olsun,
Biraz seni biraz beni anlatsın.
Sana olan duygularım savrulsun,
Biraz seni biraz beni anlatsın.

Dağıtsın dalgaları savursun heryere,

Yandı gönlüm sılaya doğru,
Elimde kağıt bir şeyler yazdım.
Ne yazdıysam hepsi boştu,
Hiçbir kelimeye seni anlatamadım.

Çok büyük bir hasretin vardı,

Karıştırdım geçen yılları,
Döndükçe düne ağlıyorum.
Yaşadığım hüzzam anıları,
Bulamadım yine ağlıyorum.

Bulduğum bir sevdâyı kaybettim,

Beklemediğim birgün geldin gönlüme,
Ben senindim sen benim değilmi?
Yaşarken ölümü özleyen kimdi?
Ecele yan çizip gülen kimdi söyle?

Ben yaşarken meyhanede sana hasret,