Rafet Maden Şiirleri - Şair Rafet Maden

Üst üste geliyor dertler,
Bilemedim bu nasıl kader.
Her tarafta sahte gülüşler.
Yüreklerinde ise sivri dişler.

Yok sevenim.Yok sevilmem,

Kendi ellerimle dağıttım,
Nice umut yollarını,
Kendime pay bıraktım
Hayatın zor yanını.

Güçlüye fırsat vermeden,

Benim kadar sabırlı, benim kadar güçlü,
Herzaman gurur duyacağım yiğit kadınım.
Bu gidişte biri varsa suçlu,
Biz değiliz yiğit kadınım.

Daha önümüzde nice yıllar var,

Hüzünler yaşatmaz öldürür insanı,
Sevinçler çok gelirse getirir yalanı,
Ölüm dediğin acıtmaz canı,
Ayrılığa alışmak zordur SELMA.

Sanmaki gidenler geriye döner,

Bir garip burukluk yüreğimde,
Gözümde yaşlar resmin elimde,
Teselli ararım ıssız gecelerde,
Ya ranzamda yada nöbette.

Orhan'dan bir şarkı geçer dilimden,

Hıçkırıklar içinde geçmiş ömrüm,
İnkar edemem doğuştan şansızım.
Viranedir şu sevdalı yüreğim,
Düzeltemem doğuştan şansızım.

Tuttuğum dallar elimde kalır,

Bir çocuk gibiyim bu gurbet elde,
Bazen oturup ağlıyorum sensizliğime.
Senin yanında kıymetini bilmeyen,
Ancak sensizken kıymetini anlayan,
Sensizken karanlıklarda korkan,
Senin ismini duyunca

Merhaba öğretmenim.
Şimdi kilometrelerce uzaktasın ama
Biliyorumki yine benimlesin.
Merhaba öğretmenim.

Unutmadım senin anne şefkatini,

Bir daha gelmiyecektim buraya.
Buraların hazzını yaşamıyacaktım.
Şiirlerimin en güzeli burada doğsada,
Bir daha gelmiyecektim buraya.

Sular akar azar azar,
Mevlam bilmem neler yazar.
Ben sana koşmak isterken,
Kahpe felek kuyumu kazar.

Suların akan yerinden,