Rafet Maden Şiirleri - Şair Rafet Maden

Sevdamızı ektim yüreğime,
Bir çocuk misali büyütüyorum.
Bekle sevdiğim bekle,
Tezkeremi alıp sana geliyorum.

Artık olmayacak ne çile,ne kader,

Artık dayanma gücüm kalmadı,
Sabır ver allahım.
Gurbette hiç dostum kalmadı,
Sabır ver Allahım.

Gözlerim yarimin gözlerinde,

Kapılma asla yalancı sözüne,
Bir gün olur pişman olursun.
Gerçekten sevince dönersin özüne,
O günlere ağlar pişman olursun.

O sözlerin, sırların yalancı olur,

Birgün olur da delice seversen,
O zaman beni anlarsın.
Düştüğüm yollara sen de düşersen,
O zaman beni anlarsın.

Ağlamaz dediğin gözlerin,

Öyle bir şiir yazdım ki sana,
Anlaman belki kolay belki zor.
Gözlerim yardımcıdır anlamana,
Gel birde kalbime sor.

Sen yinede kalbine sor diyerek,

Hüzünleri toplamış kendi üstüne,
Bir başka oluyor simav akşamları.
Hiç benzemez gecesi gündüzüne,
Bir başka oluyor simav akşamları.

Gurbeti unutup dalarken kızıl gruba,

Ne umutlarla yaşadım günümü,
Bir güldüm bin ağladım yaşarken.
Çok düştüm göremedim önümü,
Mezarlıkta kaldım yaşarken.

Kimse anlamadı beni bu alemde,

Evimde bulamadığım huzuru,
Şimdi nerede bulacağım.
Acıları gömdüğüm o mezarı
Açıp içine uzanacağım.

Ölmüş bir eserim artık ben,

Kıyamet kopup da anne çocuğundan kaçarken,
Dağlar düz olup cehennem bizi beklerken,
Hele alevler delice üstümüze gelirken,
Sen cennetin ben senin hayalinle yanacağım.

Şimdi gidiyorsun kolay mı gitme demek,

Ne kadar vefasızmış zaman,
Bırakmadı bende derman,
Çıksa şimdi bir ferman,
Koşardım yuvama doğru.

Güzel günler tekrar gelse,