Özcan İşler Şiirleri - Şair Özcan İşler

Dünya, dünyasıdır etme bulmanın,
Bir zalim ölümü mazlum düşüdür.
Gönlüm âlemi yok zalim olmanın,
Nefsler, kötülerin ruh kardeşidir.

Verdiğim sözlerden inan şaşmadım,
Sen beni hatrından sildin ise sil.
Arzular peşine düşüp koşmadım,
Ne güzel, ne çirkin umrumda değil.

Çalkantılı gönlüm her an anarken ,
Ne kadar unuttum desem yalandır.
Alevler içinde kalbim yanarken,
Ne kadar unuttum desem yalandır.

Sevenler iç döker, sevilen yakar,

Hepimiz,
Tüketim toplumunun
Safkan yarış atlarıyız.
Sanki;
Bir koşu bandinda koşar gibiyiz.
Biz yürüdükçe bant hızını artırıyor.

Sonbahar kapımdan hüzünle  bakar,
Sensizlik şimşeği beynimde çakar,
Bu özlem hem seni hem beni yakar,
Ne zaman bitecek, hasret sevdiğim?

Bir haller oluyor bana,
Ne zaman seni düşünsem.
Gönlüm akar gider sana,
Ne zaman seni düşünsem.

Her şeyi var eden O, varlıkta durduranda
Dost düşman ayırmadan; O’dur almadan veren
Allah’ın ihsanları güneş gibi meydanda
Herkese her nimeti; yalnız, O’dur gönderen…

Çekip gideceğim, çok uzaklara,
Dönüp de ardıma bakmayacağım.
Düşmeye niyetim yok tuzaklara
Kimseyi kafama takmayacağım.

Camdan gelen soğuk ışık buğusu,
Çıplak duvarlarda dondu o gece.
Son bendini yıktı hicran acısı,
Ateşli duygular söndü o gece.

Gözlerimizi açıp karanlıktan kurtaran,
Her mesleğin ilk piri; öğreteni öğretmen.
Sevgi çiçekleriyle kalplerimizi saran,
Her mesleğin ilk piri; öğreteni öğretmen.