Osman Demircan Şiirleri - Şair Osman Dem ...

Çaresizlikten çatlarcasına koşan at gibi
Dizleri çözülürcesine kavuşmalar aradım.
Tepeden tırnağa aşka koştum dolu dizgin
Aşkın semalarına yapayalnız kaçıp kaçıp
Hayallerin kanatlarını yakalamaya çalıştım.
Gönül yorgunluğundan öteye gidilmeyen

Gözlerime gül dikeni batmadan gözyaşları dökebilirdim
Yüreğimde aşkın sitem yaraları var kan içerisindeyim
Seninle bozmak isterdim bütün ezberlerimi ve esaretimi
Çatısı akan bir dünyada seni çürümeden sevebilirdim

Ben senin için ağlarken sen başkasına gülmemeliydin

Şu an nerdesin? Kiminle berabersin? Git artık ne olursun.
Hayalimdesin bıçağınla ellerin ihanetin kucağında vur vur
Kalmasın beynimde yerin, bu akşamüstü seni terk ederim.
Cinnet denizlerinde titreyerek seni aklımdan def ederim.

Başım bedenimden ayrılmış yüreğim elimde yine severim.

Bakışından dökülen içli duygularınla
Gözlerini süzersin kapkara toprağa
İstersin kır çiçekleri açsın dünyanda
Görmek istersin gül adına ne varsa

Gözlerin kara çalılar içinde gül arar

Önce sessizce yüreğine al beni. Bir duygu yap beni. Bir imge olayım ardından düşüncelerinde, şiir diye yaz beni. Notalarla süsle beni ey yar. Al eline kemanı çal beni. Hangi şarkıysam gecelerinde, dudaklarından o tatla haykır beni. Kelimelerinin içinde kalayım ey yar. Uzun cümlelerle anlat beni. Mum ışığının titrekliğinde, şiire dönüştür beni. Kaleminde olayım, duvarlara vuran gölgende olayım, yüreğinin yalnız köşesi olarak hatırla beni. Çünkü ben seni, içtiğim suda ararım. Eğer yüreğim yanmamışsa ve seni yudum yudum yangınlarıma bir nisan yağmuru gibi yağdırmamışsam, yaşayamam. Yaşamak, anca seninle güzeldir ey yar. Sanat yapmaktır seninle yaşamak ey yar. Şarkıysam dudaklarında, başka söze ne gerek var. Notalara vur beni, tellerle titret beni, yüreğinin duvarlarına haykır beni. Çünkü ben seni, hiç bırakmam, hiç terk etmem. Devletin yasakladığı bir şarkı olsam da, polislere toplatılan kitap olsam da, yeraltı edebiyatının bir şiiri olsam da, topraktan mısra mısra çıkan bir çiçek olurum. Geceler boyu hep beni koklarsın. Ey yar, hep yanındayım! Uyumaktan korkma sakın, senin kabusun olmam. Açarım göz kapaklarını, girerim hiç mutluluk görmemişliğine. Gece, pembe düşlerin olurum; gündüz dudaklarında şarkı olurum. Nasıl sen benden hiç vazgeçmediysem, ben de senden öyle vazgeçmem. Korkma, sevginin karşılığını alamamaktan. Sevginin karşılığı benim. Ucuz insanlar, hep pahalıya patlarlar. Ben ise, iki kadeh koyarım ortaya. Bir kadeh sen olursun, bir kadeh ben... Kimle sarhoş olmak istersen, onunla olursun. Her şeyi senin eline veririm. İster bir şarap gibi iç beni, ister bir kadeh gibi kır beni. Sevginin karşılığı ellerindir. Ya yaz beni, ya çal beni, ya da kadehi kırar gibi kır beni. İster alkışla beni, ister elinin tersiyle it beni. Ben bunlardan korkmam ey yar! Peki sen beni yine de sevmekten korkar mısın? Ey yar, yüreğine güvenir misin? Cesaretin varsa aşka, çık karşıma. Ellerindir, en büyük silahın. Ben ölmekten korkmam yar! Çek silahını vur beni. ' Önemli olan ölmek değildir, uğruna öleceğin birini bulmaktır.'. Benim için şiir yazamazsa ellerin, vur silahınla beni. Kanımla yaz sana olan sevmelerimi. Korkaklar, ancak kendilerini sever, bunu unutma yar.

Hiçbir ressama konu olmamış
Hiçbir şiirde bahsi geçmemiş
Kara gözlerimin içine bir bak.
En kötü halimle sev beni.
Bulabileceksen eğer bir ışık
Kirpiklerimden yakala beni.

Depreşirse dertlerin dağ gibi uçurum istersin
Bir kurtsan koyuna kuzulara hiç benzemezsin
Tüm gülleri ezip geçen rüzgarsan kasırgaysan
Bir çölsen yüreğin kum fırtınalarına gebeyse
Kimseyi sevmez kimseye bebeğim demezsin
Çünkü yağmurlar seni unutmuş için kurumuştur

Size ateşe doğru koşmayı emrediyorum atlar
Geri almalıyız kulağımıza fısıldanan isimleri
Mutluluktan sonra acının parçalayıcı gözlerini
Yoksul evlerde öğrendiğimiz alfabeyi cesareti

Kurtuluş bir elma gibi duruyor tüm ağaçlarda.

Bakın insanların suratlarına lapır lapır aptallık akmaktadır. Çünkü insanların gözlerini bencillik, para, hırs, tamah bürümüştür. Evet evet insan iyiliği kadar, dürüstlüğü kadar, cömertliği kadar zekidir. Bu yüzden peygamberler dahidir. Bu yüzden insanlar hep bataktadır. Bu yüzden dünya savaşlar yaşamaktadır. İşte bu yüzden insanlık aptallıktan kurtulamamaktadır. Yani iyilik yapmamaktadır. Yani beyni şeytanlığa çalışmaktadır.
Bazı insanlar başkalarını kandırmayı kurnazlık sanmaktadır. Üstüne üstlük bir de kendinle övünmektedir. Bunu bir zeka göstergesi olarak algılamaktadır. İnsanları üzmeyi, onlara eziyet etmeyi tilki kurnazlığı sanmaktadır. Bunun da Türk zekası olduğuna inanmaktadır. Hatta Türkiye'ye gelip dolandırılan turistleri aptal saymaktadır. Aklınca günahının affolacağına inanmaktadır. Avrupalının yaptığı sömürü bencilliğini bu sefer onlara iade etmektedir. Böylece aptallık ikiye katlanmaktadır.
Size sorarım? Birisini mi ezmek istersin yoksa birisinin seni ezmesine mi razı olursun. Evet bir üniversitede ters yönde giden bir arabanın altında üniversiteli kız kalarak ölmüştür. Aptallık her yere girmiştir. Bizi de bulma ihtimali ortadadır. Ama hayır ben bir aptalın arabasının altında kalmak istemiyorum da diyebilirsin. Bu sadece temennindir. İyiliklerini arttırıp aptallığın belki biter. Fakat dünyada yüzlerinden aptallık akanların oranı çoğunluktadır.

Aynaya bakmaya korkuyorum.
Gözlerimin içinde kurtlar kuzular
Aynı anda dolaşıyor.
Hain hain bakıyorum.
Bayramlık elbiselerimi çıkarıyor;
Deli gömleği giyiyorum.