Nihat Malkoç Şiirleri - Şair Nihat Malkoç

Cemreler düşünce kara toprağa
Cansuyu iniyor gökten yaprağa
Bahar gelivermiş karşıki dağa
Aşkın yüreğimi yakar sürmelim

Karanlık kaybolur şafak atınca

17 Ağustos Depremi’nde
Ölenlerin Aziz Hatırasına

Zelzeleye teslim olduk
Güller ağlar melûl melûl
Gözyaşları ile dolduk

Yıkıldı kökünden sevgi çınarı
Gönülde açmıyor umut çiçeği
Boşa akıyorken hayat pınarı
Manzara ortada gör geleceği
Yıkıldı kökünden sevgi çınarı

Garbın âfâkı puslu, kıbledir mübarek yön
Mâziden al gücünü,titre ve kendine dön! ...

Öğütür yılları gam değirmeni
Bir sevdalı yüzde donar tebessüm
Kaldırmaz bu yürek onca dümeni
Hicran ateşinde yanar tebessüm

Yürek yaraları kabuk bağlarken

“Urfa, ateşin gerçek âşıkları
yakmadığı yegâne şehirdir…”

Maneviyat cevheri, yirmi dört ayar Urfa! ...
Şehrin ak aynasında Rahman’a kayar Urfa! ...

Kalbimizi yumuşat, aşkına yandır bizi
Gaflet uykularından Rabbim uyandır bizi! ...

Sonsuzluk zemzeminden içir de kandır bizi
Aç gönül gözümüzü, Rabbim uyandır bizi! ...

Beni uzak sevdalara mahkûm eden sevgili
Senin için kaç düzine yıldız topladım gökyüzünden
Senin yanında yaldızı döküldü yıldızların
Gonca gülün benzi soldu cemaline değince

Mesafeler uzadıkça büyüdü hasretin ve güzelliğin

Dünya mümine çöldür,ahiret kutlu vaha
Bayram eder ruhumuz kavuşunca Allah’a! ...

Bir dünya kuruyorum pembe hayallerin üstüne
Bir dünya ki geceleri gündüze gebe
Pembe duyguların kol gezdiği,
Her aşığın vuslata erdiği,
Üç mevsimli,
Kışı olmayan,