Gözlerin perçinler gül dikenime,
Tek gülüsün tarumar gülzarıma.
Dikenimde kendimle savaşırken;
Bir damla suyumu içtin tek gülnen.
Gözlerimin akı sönerken aya,
Hadi güzel bir şeye başla;
Özelikle hiç denemediğin,
Şiir yaz, doğayı dinle veya
Doğayı oku,
Uçamayan kuşa,
Açamayan goncaya,
Kirpiklerin ışık hüzmeleri seher vaktime
Geceler sonlanır jilet ağzı kirpiklerinde
Adı gibi saplanır dudağımdan yüreğime
Kanım akmaz kan tutar benliğimi lal dilimde
Tahakkümüne aldı beni ve aklımı aşkın
Bir cümle kurdun, ilham kesildi;
Artık yazmak imkansız.
Elveda şiirler, elveda kalem,
Gönül kırıldı, kalem kırıldı.
Olurya yazarsam öylesine.
Analar bağlamışlar karalar
Göz yaşları akar yazmasında
Üç kağıtcıya düşmüş insanlar
Vatan üç kağıdın karasında
Gücü yeten yetene devrinde
Düşünde O'nu görmesi imkansız;
Uykusunda bile O'nu düşünüyor,
Hayal de edemiyor,
Sürekli O'nu düşünmekten.
İyiki gül var, çiçek var;
Olmasalardı gül ve çiçek,
Anlamıyorsa dost bildiklerin;
Kelamdan da kalemden de,
Kes kelamı, kır kalemi.
Anlıyorsa düşman bildiklerin;
Kelamdan da kalemden de,
Alev fırtınası yakar bilirdik;
Dondurdu yürekleri,
Çözünmesi imkansız buz,
Karamarsık buz!
Ateş fırtınası buharlaştırır bilirdik suyu;
Dondurdu ateş fırtınası,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!