Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Göz nuru denen şeyi sakla kalsın sonuraya
Çocuklara söyle emanet ben yapmışım ya
Kalsın benden hatıra yemedim ki sakladım
Sende senden sonuraya kalsın hatıra geriye

Emanet ben etmişim yemedim ki sakladım

Vey be bu yaş benimi yaşım gelmiş geçmiş
Yaş atmış iş biti bitecek sanki otuzlardayım
Bilmeden yaklaşmış haber vermemiş bana
Birdaha gelirsem dolu dolu yaşayacağım ya

Bana ayıt kalmadı varsa da götürmek istiyor

İçiyorum ben bu gün
Sormaya ne gerek var
İçmem gerekir bu gün
Kafama takılan vardır

Konuştum ben çocukla

Sel geldi buldu götürüyor buradan
Ağlama sen ben belki kurtulurum
Sıra gelirse sana haber verecem
Sen gül sıra bana gelmez ağlarım

Günbür günbür gül yeter ağlama

Bakmadan arkama ayrıldım evden
Baksaydım ayrılamazdım ki ben
Oldum ben şayir yazıyorum şiir
Ne oldu bitıse herşeyi yazıyorum

Kabahat bendese yazıyorum herşeyi

Nakadar zavalı olmuşum burda
Uğraş için tüm gücümü harcadım
Kendine bıraktım benden olanı
Bozuk para gibi beni harcadı

Kendinide hiç yok yere harcadı

Hasiret kaldım köye yakında gideceğim
Köyde arkadaşlarımı göremedim ki ben
Bu sefer bitmez ki hasret kalırım bıraz
Gönül işidir bu doymadan dönmem ki

Köy benim ben burda köy çok uzakta

Kalsın götürme hepisini bırazda bana bırak
Özünü götürdün sevgisi kaldı benim içimde
Emek verdim almadan gidiyor ben alacağım
Fazlasını istemem ki verdimse istiyorum ben

Götürdüyü sevgi kalsın kendi gitsin istemem

Kapı kapalı gelen yok gideceyim buradan
Kapımı açık koydum belki gelir çocuklar
Bu işkence bana yeter artık dur deyin
Ben etmem beddu siz edin farketmez

Beklemekten yoruldum gel de yola sor

Canım sıkılıyor geçmek bilmiyor
Evde özüm gözüm benim yolarda
Ne yemeyimin tuzu nede tadı var
Güneş size doğmuş bana doğarmı

Benimle oynandı demem adını