Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Fani dünüya kapatmaz ki kapıyı
Gönül bu güzel çirkin çok vardır
Bakarken sicaklık göz le anlamış
Gönül ağlar sonu yok ki bu yolun

Mevlana sevmeye yasak koymamış

Geceler beni yanlız bırakmaz
Gündüzlerı evde sıkılıyorum ben
Gezmeyi sevmiyorum yanlızlık zor
Gelse çocuklarım beni sen gör

Kendimi unutuğum zaman oluyor

Zor günüm çok oldu sormadı o yar
Düşünmeyen yarı sormayan dostu
Unutmuş demek ki silmem gerekir
Geç kaldı gelmesin açmam kapıyı

Olmaz olsun sevgi hatıra olmaz

Fırtınalı yaşantıma seni ortak etmişim
Fırsat ver yalvartma eski günü özledim
Yaşamak değil ki gülmek senle berber
Ömürümün bir kısmını sana bağışlıyorum

Özlüyorum ben seni geçen günleri var ya

Namlının ucunda insan yok oldu
Büyük küçük sayı o kadar çoktur
Sayan kim o mereti satan çok
Feryat eden hanı öleni görmez ki

Ölen insan var yaşayanlar görmez

Dalarda yemyeşil yaprak oluşmuş
Kuşlar yuva yapmağınan meşkuldur
Kelebekler daldan dala konuyor
Navruz bahar kardeşliğin bayramı

Bal arısı gezer navruzda dağda

Son durak burası vedalaş artık
El sala geride kalanlar baksın
saat bak geldı halhatır sorun
Nefesin kıralık bu gün sendedir

Ağlama gül toplansın dosların

Nefesimle senin ne farkı vardır
Unutursam o an sanki ölüyüm
Aklımda dolaştım ben bunca yıllar
Beni sen öldürme günah işlersin

Allah sevmem için sana göbdermiş

Nefret etim artık anmam adını
Gelme yokum kapıları kapatım
Vurdum duymaz adın işte nefret
Kendine bakarsan beni tanıma

Nakış gibi bende nefret bıraktın

Yaşlılıkta durdurmadı hızlandı son yılarda
Büyük aşklar yaşatı şarkılar bak ağızda
Yetmişlerde söylenen şimdi yok satıyor
Neşet ertaş bestesi eskimez ki ağızda

Herkese nasıp olmaz besteler var ağızda