Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Sivas a ateş düştü kaza değil katlıyam
Ağızlardan çıkan söz ekistıra yaktılar
Yan yana yılarca ne günahımız var dı ki
İnanç deyip yaktılar kuranı gösterdiler

Yürekteki nefret kın bitmez besliyorlar

Kalp yaralı aşk suskun yara almış unutmaz
Ben acıyı çekerim aşkım çekmesin ki acı
Uzaktan serhedersem beni yabancı saysın
Kalbim unutmaz yarı sevdi şimdi tanımaz

Suçsuzdu benim aşkım yufka yüreği vardı

Ter basıyor beni bu gün
Benim bugün zor günüm
Gözüm yolda haber yok ki
Benim halım ne olacak

On gün oldu gelmez haber

Kaç kez ben vuruldum sayamadım ki
Alışmıştım ağlamağa ben her gün
Baktım ki sürgün edileceğim ben
Gülerek ayırıldım kimse bilmez ki

Benim halen sicaklığım ordadır

Hikmeti miş meğer hışımına uğradım
İsyanla edecektim sen beni bırakmadın
Ufuk ben çizmiştim o senin hayelindi
Seni tek yenemedim yenildim gidiyorum

Yaralandım saracak kimse yok ki yanımda

Sıradakı gelsin kimse yok burda
Ben varım asacaksan o işte benim
Nakadar cezası varsa yükleyin
Gülerek çok çektim sevgi ağlatı

Ağlamak kar etmez bakar körise

İzah edemem ki çok seviyorum
Şişti damarımda kan yürümüyor
Doktor benim içerimde gizlidir
Adı sevgi yenik düştüm o benim

Bu insanlık deyil ben ağlıyorum

Aşık olmak istedim sevgisini atmadım
Şehir köyler dolaştım hanı nerde onlar
Sevdim ben birini adını koymadım ben
Yandırdı beni biri bak halen yanıyorum
İçimde gizli tutum rüyamda gördüm onu

Dik durmayı öğrendim sana ihtiyacım yok
Beklemiyordun demi öğrendim yürümeyi
Canım acıdı bıraz mehlem sürdüm iyiyim
Seviyordum yok etin benim kadar çek bıraz

Yolda kaldı gözlerim beş yıl oldu gelmedin

Sesiz kaldım odada nerden çıktı gülmeler
Yaprağını dökmüş ağaç kış günü üşürmü
Sahte kadın değişik saç rengi sap sarodır
Yamaçta duramaz ki topuğu kuş geçendir
Özgür koymuş adını yobaz erkek peşınde
Sevmesi sahte bunun renk renk kadın bu