Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Korkarım heramdan yalan da kötü
Yasak koy bırakma girsin kapıdan
Bakarsan etrafa kaç yuva yıkmış
Huzur yok sebebi yalan heramdır

Çalışmadan gelen rızgı sormadın

Müjdeler veriyor leylekler bana
Toprak uyanınca yaz geliyordu
Derede su sesi dağda keklikler
Yaz benim içindir kışı sevmem ki

Sevinçim yaz olur beni soran var

Aşk kı yaşamadım sır oldu bende
Sevdim aşka zaman yoktu ağlatın
Bir inat yüzünden beni sen yaktın
Mutluluk içimde kördüğüm oldu

Kulağın çınlasın seni çok sevdim

Pencerem kırıldı cam yok olmuş evde
Cam kırığı toplanmaz batıyor ayağıma
Hasiret dolmuş eve hangisini sayım ki
Dinmiyor ki rüzgarlar kalkar belki tufan

Özlem bahane belki yanlızlığım zordur

Bir zamanlar başladı aşkımız senle ben
Sevgiden söz ederdin işte o benim ya
Görmek için çırpındım sevdin ben seni
Kadını sev ağlatma seversen tükenmez

Sayfalara sığmaz ki kadınların sevgisi

Kadın kırdı kalemi hakim cezamı kes
Kim dir kiymet bilen bana çalım atıyor
Döküldü pozuk para ne işe bu yarıyor
Kadın sesi bastırdı para su gibi akıyor

Gölge olmuş arkamda beni takip ediyor

Elerim neler yazdı gözler şahit ordayıdım
Ayaklarım çok çekmiş bedenim işkencede
Kalbim arada kaldı nefes verdim yetmiyor
Terliyorum sanmışım bir baktım gözyaşımdır

Fıetınalar kopardım tek kaldım bu dünüyada

Başladım sevmeye kendimi bugün
Başkaları için yandım kül oldum
Bu benim kaderim bitmedi tuzak
Yine düştüm ben tuzağa kurtarın

Bu ilk sefer değil bir kaç seferdi

Gönül sen uyaladım bilmeden
Kapıdan geçerken demedim ki
Küt küt atan benim o kalbim
Düşecek sandım kapı önünde

Kendimi kandırmışım meğer

Çok şükür Allah’ım, çok şükür sana,
Bir aile altı çocuk sen verdin bana
Başımı sokacak evim var benim
Dünyanın en zengin adamıyım ben..

Bir vücut,iki ayakla,birde baş,verdin