Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Yaşanmış aşkım vardı hepisi kayıp oldu
Anılarım ölmüştür artık geri gelmez ki
Dökmüşüm saçlarımı hayatımı karartım
Duvar çoktü altında kabahatım büyüktür

Geceler yarım oldu gündüzün terk edildim

Eski o halından kalmamış eser
Şefkatın kalmış ne de merhemet
Ben nasıl dayanım bu nasıl hayat
Yolmuz son bulsun belki gülersin

Bir gidip geliyor sende ne var ki

Ayrılma ne olur sana hasiretim ben
Hoş değil ayrılık gitme kal bakarım
Adın dilimde su verdim susuz değil
Gidersen beni götür sorsalar tanıdık de

Buruk geçti günlerim gelirsen kurtulurum

Ben etmedim ihaneti sen yaptın
Azrail’başımda dikilmiş sanki
Aradım etrafta sen yoksun artık
Umurumda değil sen yoksun artık

Fırtınalar kaktı çok aradım ben seni

Ben oyuna geldim yok oldun evden
Çalgılar çalarken sen bana küstün
Yaptığın neyidi sorsayıdın keşke
Sen küs kaldın cezaları ben çektim

Ağlıyarak ayırdım ben o günü

Zoruma gidiyor bu ne biçim dosluktur
Yüzümde bir başka arkamda başkadır
Kopmak istiyorum yapışmış sanki
Yaşlı diyor herkes kendisine bakmıyor

Dokunsan ah vahla seni kırıyor

Dilime sözüm geçmedi ki ağlatı beni
Ne yaparsam yapım dinlemez ki beni
Gözüm şişti ağlamaktan olmuyor bana
Kesildi nefesim bu değilmiyim ki ben

Terden ben anlarım daha ne olsun ki

Bu gün zafer bayramı adı otuz ağustos
Unutulmaz bu bayram bıraktı Atatürk
Dünüyaya okutuk bu bayramı Atatürk
Bu vatan bizimdir bu bayram bizim

Kovdu bütün düşmanı çanakkale başkadır

Göz nuru denen şeyi sakla kalsın sonuraya
Çocuklara söyle emanet ben yapmışım ya
Kalsın benden hatıra yemedim ki sakladım
Sende senden sonuraya kalsın hatıra geriye

Emanet ben etmişim yemedim ki sakladım

Bahçelerden çiçekleri topladım
Sana verdim çiçekleri saklayın
Kokusu çok güzel sakın bozmayın
O çiçekten burda yok ki gönderin

Rüyamda çiçekler bana gülüyor