Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Elerim neler yazdı gözler şahit ordayıdım
Ayaklarım çok çekmiş bedenim işkencede
Kalbim arada kaldı nefes verdim yetmiyor
Terliyorum sanmışım bir baktım gözyaşımdır

Fıetınalar kopardım tek kaldım bu dünüyada

Başladım sevmeye kendimi bugün
Başkaları için yandım kül oldum
Bu benim kaderim bitmedi tuzak
Yine düştüm ben tuzağa kurtarın

Bu ilk sefer değil bir kaç seferdi

Gönül sen uyaladım bilmeden
Kapıdan geçerken demedim ki
Küt küt atan benim o kalbim
Düşecek sandım kapı önünde

Kendimi kandırmışım meğer

Fırtınalı yaşantıma seni ortak etmişim
Fırsat ver yalvartma eski günü özledim
Yaşamak değil ki gülmek senle berber
Ömürümün bir kısmını sana bağışlıyorum

Özlüyorum ben seni geçen günleri var ya

Geceler beni yanlız bırakmaz
Gündüzlerı evde sıkılıyorum ben
Gezmeyi sevmiyorum yanlızlık zor
Gelse çocuklarım beni sen gör

Kendimi unutuğum zaman oluyor

Zor günüm çok oldu sormadı o yar
Düşünmeyen yarı sormayan dostu
Unutmuş demek ki silmem gerekir
Geç kaldı gelmesin açmam kapıyı

Olmaz olsun sevgi hatıra olmaz

Fani dünüya kapatmaz ki kapıyı
Gönül bu güzel çirkin çok vardır
Bakarken sicaklık göz le anlamış
Gönül ağlar sonu yok ki bu yolun

Mevlana sevmeye yasak koymamış

Dalarda yemyeşil yaprak oluşmuş
Kuşlar yuva yapmağınan meşkuldur
Kelebekler daldan dala konuyor
Navruz bahar kardeşliğin bayramı

Bal arısı gezer navruzda dağda

Son durak burası vedalaş artık
El sala geride kalanlar baksın
saat bak geldı halhatır sorun
Nefesin kıralık bu gün sendedir

Ağlama gül toplansın dosların

Yamalı duygular ben de yaşamaz
İçimde yer yoktur almam ki içeri
Bulmuşum sevgiyi sarılmam lazım
Üşütme sar beni çok soğuk kışlar

Bitmez güzel günler yeni başladım