Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Öylesine ülkek olmuşum ki ben sana
Konuşacaktım çok korktum senden
Vaz geçmem seni çok seviyorum ben
Seni bilmem ben kendime çok sordum

Sevmenin kaç çeşit olduğunu söyle

İnalımaz bir düş ben kurmuştum sana
Olmadı olmaycak hiç boşa bekleme
Ben o ben deyilim çok değiştim tabi
Seni soracağım bak kendine beni boşver

Boşa kürek salamadım sana muhtacım

Ben gül vermişim ha sen gülmüşsün
Çok açılma ki sende neşe var zaten
Bu gün yirmi bir mart dersem sana
Seviyorum seni sende söyle birşeyler

Bizim burdan gideriz geri dönüş olmaz ki

Arada kalmışım çıkması zordur
Bağlı elim çözülmez ki kör düğüm
Fıranga vurulmuş gözlerim bağlı
Ben buna razıyım ses versin yeter

Yollar uzun arada çok dağlar var

Sevmenin günahı varmı bilmem ki
Giti geri dönmedi ki befasız
Bıraktım vaz geçmiyor kaderim
Giderken söylemedi bekledim

Acı çekmemişki beni anlasın

Musala taşına koysalar beni
Gelme görme geçti zamanı
Böyle deyildim düşürdün beni
Boşuna ağlama sen beni yaptın

Yanlız kaldım evde yanlız ağladım

Gitme dayanamam arar gözlerim
Doymadım ki sana haberim olmadı
Kor olmuş yanıyor bu kalbim sensiz
Bekler bu gözlerim ağlar durmadan

Anlıyor derdimi herkes nedendir

Bugün ben mutluyum gülmek istiyorum
Engel olan varsa da çıkmasın ki karşıma
Sevgim büyük ben bekledim bitmiyor ki
Beni seven gelsin gitmem ki bekliyorum

Nazar deymesin ki ben çok mutluyum

Befasızların adını yazacağım yan yan
Okusun cümle alem birgün utanır ya
Adları öylesine zorki yazamıyorum ki
Ben verdim almadım ağlatılar beni

Çok befasız tanıdım bu bir başkadır

Çok baktım arkama gelirken sizden
Gelecek çok sandım bekledim yolda
Gece oldu mefsim kıştı o zaman
Üşüdüm ben yolda bekledim sizi

Lahnet olsun bu kaderim gülmedi