Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Aşık olmak istedim sevgisini atmadım
Şehir köyler dolaştım hanı nerde onlar
Sevdim ben birini adını koymadım ben
Yandırdı beni biri bak halen yanıyorum
İçimde gizli tutum rüyamda gördüm onu

Dik durmayı öğrendim sana ihtiyacım yok
Beklemiyordun demi öğrendim yürümeyi
Canım acıdı bıraz mehlem sürdüm iyiyim
Seviyordum yok etin benim kadar çek bıraz

Yolda kaldı gözlerim beş yıl oldu gelmedin

Sesiz kaldım odada nerden çıktı gülmeler
Yaprağını dökmüş ağaç kış günü üşürmü
Sahte kadın değişik saç rengi sap sarodır
Yamaçta duramaz ki topuğu kuş geçendir
Özgür koymuş adını yobaz erkek peşınde
Sevmesi sahte bunun renk renk kadın bu

Her sabah içimde sevgi vardır kaynıyor
Pay etmek bana kalmış adeletli olacam
Büyük küçük eşit sevgiler dağılmalıdır
Akşam rahat yatakta rüyalar karışmamalı

Ruhum bende değil sanki ödünç yaşıyor

Yanlız oluşumun farkı büyüktür
Huzur istiyorum beni kırmayın
Yazdıklarım sizin için bakarsan
Sizin için yaşıyorum ses verin

Para için terketnmedim sizleri

Yanar dağ patlamış sevdiğim orda
Yardıma gidemiyorum kesilmiş yolar
Feryat ediyorum duy beni çaresizim
Yaslıyım elim kavuşmuyor yanıyorsun

Hayelerim tükendi şaşırt mahfoldum

Çaresi burdamı bilmem ki söyle
Senin için ben ne yapım burada
Çare olacaksa bende ne varsa
Mesaja gerek yok telfonun yeterli

Dağa, taşa isiyan etme burdayım

Kapım kapalıdır karar verdim yastayım
Tabip gelmiş evdedir gerçekten hastayım
Yüreğim hazin hazin içten içe kanıyor
Kalbim seni unutmamış sorup sual ediyor

Sürem bitti sana geldim dilenciyim kapıda

Hasret kuyusuna gömüldüm sanki ben
Kaldı yüreğim sizde gelmedi ki benle
Adınızı andıkca gözlerimden yaş akar
Ağlıyor bak yüreğim yalvardım af etmiyor

Çınardım birzamanlar tanıyamasın ki

Eski o halından kalmamış eser
Şefkatın kalmış ne de merhemet
Ben nasıl dayanım bu nasıl hayat
Yolmuz son bulsun belki gülersin

Bir gidip geliyor sende ne var ki