Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Önce tanı sonura dosluk kuralım
Aldığında sormadın ki sen kimsin
Yaşıyor sanma ki sanki ölüyüm
Almadan sevgimi seni bırakmam

Menfatın için yıktın benim yuvamı

Yaşama bak geldik gidiyor beni bitirdi
Kırdı beni ben sakladım göstermem
Sevgiyi öğreti aşkı nasıl şey aradım
Ağladı gülmedi sevdi verdi doymadım

Dalga dalga geldi sevgi sevgi içime

Beni yolar götürüyor uçuruma
Bülbül çok ötüyor morel sıfırsa
Ay buluta girmiş güneş arıyor
Duydum hasta yar suçlu aranır

Esen yel sabah bana vuruyor

Birikmiş sevgimi almiş gidiyor
Ne yapmam gerek dayanıyorum
Kolum kızım ayaklarım oğlumdur
Arkadan da olsa bana bu kardır

Kötü oldum bir an ayrılık koydu

Kalemimim kırık yazamadım derdimi
Yarısı sen de kaldı yarısı ben dedir
Adını koymadım ki sen aldın hepisini
Gel de biz bereber koyalım adını

Sevmek çok kolaydır adını söyle

Sıkıldım ben burda nedeni yok demem
Tek başıma kaldım aldanmış sandim
Kızım küsmüş oğlum bana darılmış
Asacaksanızsa asın size yok demem

Beni yıktınız kalkamam suçum cok

Hasta olsa annalar demez ki çocuklara
Öleceğini bilse anna çocuklarını güldürer
Göz yaş dökse anna görünce gülümser
Bir öper unutmaz ki adı onun annadır

Doğdu büyütü anna unutmaz ki yıları

ANNALAR GÜNÜ BUGÜN?
Anamı ben özledim yok ki geç kaldım
Herşey geç ağlasam da boş demek
Resimin taşısam bakıp bakıp ağlasam
Zamanında yapsaydım şimde gülerdim

Bir kadın tanıdım o şimdi yok ki
Çocukken okşardı büyütü beni
O ölen var ya benim öz annam
Annam öldü karım kaldı yanımada

Özgür büyümenin sevabı çoktur

Ağlamaktan yaş kalmadı gözümde
Halen ağlıyorum ben bıtım annam
Gülmeye hasıret yaşamak zordur
Sen gitin gideli gülmedim annam

Sen gitin gideli çarkım ters döndü