Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Mahfetin bu dünüyamı şimdi sefilim
Nereye ben gidim sen koymuyorsun
Gördüyüm her insan çok gülüyordu
Hayat kısa gel de hayel kuralım

Seni kırmam asla beni güldürdün

Türk demek vatan demek seviyorum vatanı
Bir can binbir canan bu vatana kurbandır
Vatansız ben olamam vatana can kurbandır
Neslim yaşamış burda benim canım kurbandır

Vatanımla övündüm çok güzel türk bayrağım

Tutamadim gidiyor uslanmadı ki gönül
Aradigi cok uzak görmeden nasil gider
Başımın belasidir adi fatma mı yasemin
Yaşamadım ki aşkı hangi renktrn dir bu

Ferahat sirin sevdi ya benimiki o kadar

Ürkütme sen sevdanın dalındaki kuşları
Yuva yapmak maksadı o gönüle düşleri
Onlara hayat verir sevdikçe göz yaşları
Sevdadan başka olsa bu alemde işleri
Ölümsüz olurmuydu böyle büyük aşkları

Gidiyorum burdan artık duramam ki
Sevilmeyen adam oldum silada
Burda duramam beni sevmiyorlar ki
Uzak biri deyili ki benim çocugum

Sevilmek istiyorum geldim sonuna

Sevgimi sökerek aldın elimden
Hayel ben kurmuştum kaldı içimde
Bitirdin ömürümü aynalar tanımaz
Sevgi sende kalsın ben perişanım

Sevdana sarıldım çürükmüş iplik

İki insan birbirlerini severse
İlan eder seviyorum diyorsa
Karşlık yok tamam diyorsan
Sevgi işte budur yola gidilir

Sevgi misafir dir iyi ağırla

Yoruldum be güzel bu bana azdir
Gözüm yolda kim gelipte kurtaririr
Tanimam kimseyi seni bekle evde
Öleceyimi bilsem acmam kapiyi

Aci cekiyorsam sor ki nedendir

Dilim lal gözüm bakar konuşamam yasaktır
Kalbim acı çekiyor dur diyenler çok uzaktır
Canım sevmek istiyor yalan yanlış diyemem
Aşka inanmıyorum sevgi bende tomarla

Paket etim sevgimi astım evde tavana

Sevginin özünde zor yok ki zaten
Sevmek çok kolaydır hanı o insan
Sevdirmek zor olur göz yaşı döksen
Güzelik marfet deyil kalbe girmişse

Bakışı duruşu endamlı biri