Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Beni yolar götürüyor uçuruma
Bülbül çok ötüyor morel sıfırsa
Ay buluta girmiş güneş arıyor
Duydum hasta yar suçlu aranır

Esen yel sabah bana vuruyor

Birikmiş sevgimi almiş gidiyor
Ne yapmam gerek dayanıyorum
Kolum kızım ayaklarım oğlumdur
Arkadan da olsa bana bu kardır

Kötü oldum bir an ayrılık koydu

Kalemimim kırık yazamadım derdimi
Yarısı sen de kaldı yarısı ben dedir
Adını koymadım ki sen aldın hepisini
Gel de biz bereber koyalım adını

Sevmek çok kolaydır adını söyle

Sıkıldım ben burda nedeni yok demem
Tek başıma kaldım aldanmış sandim
Kızım küsmüş oğlum bana darılmış
Asacaksanızsa asın size yok demem

Beni yıktınız kalkamam suçum cok

Hasta olsa annalar demez ki çocuklara
Öleceğini bilse anna çocuklarını güldürer
Göz yaş dökse anna görünce gülümser
Bir öper unutmaz ki adı onun annadır

Doğdu büyütü anna unutmaz ki yıları

ANNALAR GÜNÜ BUGÜN?
Anamı ben özledim yok ki geç kaldım
Herşey geç ağlasam da boş demek
Resimin taşısam bakıp bakıp ağlasam
Zamanında yapsaydım şimde gülerdim

Bir kadın tanıdım o şimdi yok ki
Çocukken okşardı büyütü beni
O ölen var ya benim öz annam
Annam öldü karım kaldı yanımada

Özgür büyümenin sevabı çoktur

Ağlamaktan yaş kalmadı gözümde
Halen ağlıyorum ben bıtım annam
Gülmeye hasıret yaşamak zordur
Sen gitin gideli gülmedim annam

Sen gitin gideli çarkım ters döndü

Annaların kalbini okşayın kırılmasın
Kalbinizi annaya sıkı sıkı bağlayın
Ağlamasın analar ayrı hiç kalamaz ki
Deymeyın annalara ben ölürüm yerine

Ağlarsa susmaz ki derdini diyemez ki

Benim annem gül gibidir varmı o kokudan
Sarar koklar eleriyile gözleri sevgi söyler
Benim annem bahardır kış olsa da üşütmez
Gülerse bana yeter hasta olmam okşuyor

Benim annem melektir hava su gibi annem