Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

O kadar çektim ki asla unutmam
Sen işte osun ayırıldım evden
Kapıdan kaç sefer geriye döndüm
Duman olmuş kafan sana acıdım

Ne yapmıştım sana hiç acımadın

Gizli tutum sırımı senden sakladım
Kırarsın diye çok korktum senden
Kalsın bana açmam bana özeldir
Söylersem olmaz ki o bana özeldi

Yaşadım yılarca bir suçlu gibi

Yazıyorum şimdi oğluma mektup
Gel artık sabırım tükendi benim
Sizde duygu yokmu beni sormadın
Kendin gibi davran mutlu olurum

Kaç kış geçti Ben hiç yaz görmedim

Marfetim sevenlere sevgiyi vermektir
Beni yedi tüketi bu nasıl sevgi bende
İnsalığın ödülü sende vardır dağıtın
Saklarsan zarar verir içerinde taş olur

Adı ne olursa sevmeye sınır yoktur

İçimde saklı o kadar dert var
Kimlere anlatım anlayan yoktur
Çıarıp atmaya gücüm yetmiyor
Kırılırmı korktum çektim yılarca

Kaçmaya çalıştım kesti önümü

Yazacağım bende kalan ne varsa
Ya yoksa sendekini ben yazım
Böldüm hataları yarısını aldım
Seninki çekilmez hasta yatakta

Kabahat ya sende bendese bitsin

Ben çok sevdim o hiç beni sevmedi
Kör yaşamışım demek nasıl bilmedim
Aldı benden bütün kalmadıki sevgiler
Sayamam ayırmak o kadar zor ki

Nefesimle ben onu yaşatım her gün

Gülmeye hasiret kim varsa eyer
Tutmasın güleni huzur buluyor
Aklı karışan insanlar varsa
Çabuk çöker sevgi nedir bilmiyor

Halka gibi gözlük gözde durursa

Tutma gitsin zorda olsa gidecek
Ya katil olursun yada söz geçmez
Bırak gitsin çok yalvarma gelecek
Zorda olsa sevdim beni sevmedi

Yapıştım kopmaya niyetim yoktu

Yarım kaldı bir gün sana dönecem
Sana söz vermişim ben işte geldim
Biliyorum geç kaldım sana gelmekte
Sen güzelsin bas bağrına beni sev

İlk geldiyim gün halen aklımda