Dosyamı kapatıp kırsan kalemi
Ateşlere atıp yaksan sinemi
Kasap bıçağıyla kessende beni
Canımın içisin her şeye rağmen
Bağımı dağ edip çekip gitsende
Cümle değil kelimesiz
Kalsam bile hiç kimsesiz
En azından seni sensiz
Yaşamaktan bıktım gel ki
Yağmur ne ki yağsa dolu
Sanma ki vardır seni unutmamın imkânı
Henüz zamanın varken gel beni iyi tanı
Yıllar geçip gitse de şu gönlümde yatanı
Unutmam mümkün müdür, mümkün müdür sevgilim
Sen, göklerde dolunay, ben, sularda yakamoz
Diş ağrısı gibiymiş senin derdini çekmek
Ellerimle başımı tuttukça yere çökmek
Bu aşkı yüreğimden kolay olsaydı sökmek
Bir saniye durmazdım, bir saniye inan ki
Tattıkça zehirliyor tadına yandığım bal
Dert ömrümün kapısını
Çalar yavaş yavaş çalar
Salmaseyif can evime
Dalar yavaş yavaş dalar
Toz ederek dağı taşı
Hep derdimki çok yakınca
Durmanın nesi sakınca
Birden karşıma çıkınca
Nasıl utandım bilseniz
Kırıldı sandım belimi
Bu rüzgârın karşısında
Sallanmayan dal mı kalır
Hüzün hicran çarşısında
Dile nispet bal mı kalır
Her şey biterken bir anda
Kar bassa da içimi temmuzun sıcağında
Bir sevda boranının yanarım ocağında
Namerdim üzülürsem ölsem de kucağında
Yeter ki bir saniye eli elimde olsun
Elin başkasına değdi
Başımı yerlere eğdi
Benden istediğin neydi
Neydi, neydi be canım
Yaptıkların bir son bulsun
Tipi boran başım eğdi
Kanatlarım yere değdi
Deli gönül yükseklerden
Uçmak senin neyineydi
Gözün aydın düştün işte
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!