kendimi koparıp herşeyden
bilinmez bir şehrin
bilinmez bir adresinde
herşeyden kaçak
herşeyden sorumsuz
bir yudum sevgi uğruna
kaçtım gerçeklerden
düşlerime sığındım.
bir sen,
bir ben düşlerimde;
gölgesiz...
aşkım gölgesiz...
bence kırıp geçtiğin şeydeydi benzerliğimiz,
hani şu ortak şeyimiz...insanlığımız.
belki de karaladıklarında yakaladım
bendeki anlamsızlığın anlamını...
belki de sadece avunmuştum kelimelerinle.
belki kendimi buldum sanmıştım sende...
kesildi can damarım
acıdım.
aktı gitti öz suyum
dayandı köküne çınarın.
gölgesinde dinlendim,
gittim geldim kendimde
bu şehrin sokaklarında dolaştık seninle
yumak olduk,bir bütün olduk heryerinde.
ömer ağada salep içtik fi tarihinde.
garsonlar gıcık olurdu bize,
o günlerin anısına çaldığım fincan hala vitrinimde.
bir masaldan çıkıverdiler
güneş onlar için doğuyor
bir onları ısıtıyordu sanki.
aynı çatı altında iki kişiydiler
gözlerin lisanını bilmeyen
Zor değil gibi değil mi...Ama derin bir konu..Yani İnsan düşünen hayvan mıdır..Bu derinliğe inerken vurgun yemek de var işin içinde...Tabi korku nereye kadar...
İnsan; sadece düşünebilmesi insan olmaya yetmeyen..Düşündükleriyle insanlığı allak bullak eden...Ya da düşündükleri yüzünden yasaklanan,yasaklayan...Bazen yaşıyorken öldürülen ya da öyle sanılan...Bazen öldükten sonra da yaşatılan.
İnsan.Tek kitapla yetinmeyen.Ait olan ya da olmayan.Yerde,gökte,denizde arayan kendini.Kendini kendinde arayan.İnsanda arayan.Ürettiğinde,değiştirip geliştirdiğinde kendini bulan...Ya da kaybeden...Aldanan...Aldatılan...İhanet eden...İhanete uğrayan...Anlaşılamayan...İnsan...
herşeye yakınım ben
uzansam dokunurum
yakınım gökyüzüne
kuşun kanadına dokunurum
yakınım ulaştığı yere
çiçeğin kokusuna dokunurum
birşeyler yıkıldı içimde,
ne bir türkü
ne de bir şiir avutur beni
kelimeler çaresiz
ve bozuldu büyü...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!