bir çiçeği koklasam
sana benzer mi kokusu
geçer mi sana özlemim.
yaslasam başımı bir dost omuza
dinlenebilir miyim.
çıksam dağ başına
Yıkıldı gönül direklerim
Boşta kalır
Tutunamaz ellerim
Yıllar var ki
Bir yalnızlık var senden aldığım
Orada Herşeye uzak
hep varsın sanmıştım
hiç olmamışsın sanki.
kendimi,
olmadığına inandırdım sanmıştım.
ama yanılmışım,
hep kendimi kandırmışım.
karıncalar basmış heryeri
ilk iş uzaklaştırmalı dedim.
aklıma ebemin dediği geldi.
''karıncayı incitme
onlar bereketidir evin'' derdi.
birgün ummadık bir anda çıkacaksın karşıma
ya da ben öyle olsun istiyorum.
belki karşıyaka'dan vapura binen son yolcu olduğumda
telaşımı seyredeceksin.
ben görmeyeceğim.
ya da güzelim şehrimin kalabalık sokaklarından birinde,
yalnızlığımı paylaşamam seninle
sensizliğimse,
çın çın ötüyor kulaklarımda.
herşey ortada
hep vardın,
hiç olmayacaksın aslında.
bazen ne kadar boş gelir herşey;
ne kadar da anlamsızlaşır hayat.
aslında ne acıdır,
nasıl da yanıltır bizi alışıla gelmiş biçimler,
başıboş gidip gelmeler.
elimizi kolumuzu bağlamış
sessizliğimdeyken kendimin;
mavinin açıklarında
kendinden emin duruşunla bakıyorsun,
bakıyorsun kıyılarıma.
ve ben herşeyi çözmekteyim aslında.
hep şunu düşünür oldum nedense
eteklerime takılı kelimelerle
geçtim kıyılarından;
suyunda sektiririm sanmıştım herbirini
bir gülüşüne neler söylemezdim
bir sözüne neler…
konuş konuş dedim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!