ah be küçüğüm,
ne acı şu gönül kırgınlığın.
sis çöktümü insanın yüreğine
zordur dağıtmak evet.
yaşa acını yaşa;
acı dediğini ne yağmur alır götürür
çocukken düştüğüm kuyu geldi aklıma
tutundum helkenin kenarına
baktım suya
gördüm suretini
ah benim yüreğime yakınım
gözlerin nasıl da tanıdık
Siyah beyaz günlerin içinde,rengarenk bir rüya...Elimi uzatsam dokunamam...Gözlerimi her kapadığımda yanıbaşımda...
Milyonlarca ışığın arasında o öylece ışıldar durur...Sadece o bilir içimden geçenleri...Ve sadece ben tutkun olacağım ona...Zararsız ziyansız...Hiç haber etmedim...Gözlerindeki ışığın altında hüzünler okudum...Akıttım içime...
Özlediğimde onu,apansız kayboluveririm gözlerden...Sorular sorar yanıtlar veririm kendime onun dilinden...Sevdayı en çok o bilir...Koparıp alamam ki onu...Onu bana ekledim...Onu bende bulduklarımla sevdim...Onu en çok hüznüyle sevdim...
çocuk neşesi vardı yüzünde...
tebessümü kirlenmemiş,
çocukça oyunları vardı
meraklı...
mızıkçılık da vardı ama ara ara
yine de içi almazdı böyle yengiyi.
seninle uyudum dün gece,
nasıl da özlemişim.
nefesin nefesime
sen bana,ben sana
kokun kokuma karıştı...
anlatmak istedim tüm bunları
anahtarın kilitle anlaşması
ne güzel yuvama döndüğümde.
koridorda çıkan ses ne güzel
hoş bir şarkı sanki geçmişten,
bestesiyle güftesiyle
hala yerli yerinde.
uzaklığın kadar yakınımsın
tutsaklığım kadar özgürlüğüm
imkansızlığın kadar mümkünümsün
gerçeğin tam da orta yerinde
düşümsün____________________
yamacın en ucunda
bir ayağım boşlukta
bir ayağım kararsızken,
bir farkım var
paraşütle atlayanlanlardan.
gözlerim çakılı kaldı
çözemediğinde birşeyleri insan,
bilinmeyenlerin sayısı hep artıyormuş.
bilinmeyenler büyüyormuş...
kocaman oluyormuş...
ne,nerede,ne zaman,niçini
hep bilmek gerekiyormuş.
kendini avutmaya çalışma,
çok da güvenme hislerine.
aynaya baktığında
şayet gülümseyebiliyorsan gözlerine,
ne mutlu sana.
korkma kendinle kalmaktan geceleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!