Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Korkardım karanlıktan, küçüklüğümden beri
Canım çok sıkılırdı, hiç sevmezdim dar yeri.

Hele karanlıklardan, feryat eder kaçardım
Odamda sabaha dek, lampaları açardım.

Özlerim Gorgorası (köyümüzün eski adı)
Herşeyimdir orası
Yüreğimin yarası

Şu sigara ne zalim
İnsanlığa mezalim
Artık kalmadı halim
Her yakışta ölürüm

Ne meşgale, ne merak

Aklımı başımdan aldığın gibi
Kalbimi de çaldın seni vicdansız
Gönlüme ateşi saldığın gibi
Gittin, uzak kaldın seni vicdansız

Gel derim bir türlü buyurmuyorsun

Şahane bir dostum var dostlarına candır o
Emsali az bulunur güzel bir insandır o
Memleket sevdalısı,hem şeref hem şandır o
Sevdi mi kıyak sever, değerli bir şairdir

Sorma kardeş sorma, gurbeti bana
Yaşadım yıllarca, ben yana yana
Şu kadarı var ki, diyeyim sana
Bir hicran ki sorma, ağlatma beni

Burası garip yer, kokmuyor gülü

Kavga, niza, hasedin, kin, nefret ihanetin
Her türlü rezaletin, tek nedeni paradır!

Hayatına hükmeder, kimini mutlu eder
Gam kasavet ve keder, tek nedeni paradır!

TEMEL DURSUN fıkra

Temel ile Dursun yola çıkmışlar
Hem çok Yoruldular hem acıkmışlar

İlerde açık bir fırın gördüler

Dünyayı taradım dost bulamadım
Ne işe yaradım zevk alamadım
Gönlümde aradım ben olamadım
Kusur bende imiş, elde değilmiş
Dostluk gönüldeymiş dilde değilmiş

Şeytan iblis oldu, kibri yüzünden
Nâr’ım deyip gurur duydu özünden
Lanete uğradı tek bir sözünden
Büyüklük taslayan, sonu böyledir

Kibir taslayanlar boşa gerinir.