Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Kendine mukayyet ol, çetindir bu imtihan!
Özün bittiği yerde, ya çöküş var ya sönüş!
Dikkat et gidişata yol değişir nagehan
Düzün bittiği yerde, ya yokuş var ya iniş!

Hedef rıza-i Bari adresi sorma kuldan

Hep seninle beraberim
Sensiz an’ım an sayılmaz
Kılavuzum ve rehberim
Sensiz yönüm yön sayılmaz

Seni ansam seni bilsem

İdi değil idi uzayıp gider
Nokta vurulmalı yorgunum artık
Üstüme gelindi bu kadar yeter
Diyecek sözüm yok durgunum artık

Dost dedik taşladı haşladı bizi

Özür kabahatten büyük olunca
Gönül sarayları virane olur
Odunlar içerden oyuk olunca
Ötüşü kulakta şahane olur

Çıkarı uğruna haini sever

Bir adım gelene ben beş giderim
Dostlukta aranan böyle olmalı!
Ayakla gelene ben baş giderim
Dost için sürünen böyle olmalı!

Özü sözü bir olmaktır muteber

İlkbahar dağların tepelerine
Yemyeşil yağıyor serinden serin
Yakışanı ahte vefa yerine
Yaktın şu gönlümü derinden derin

Dağlara baktıkça üşüyor musun?

Hasret yürekleri kasıp kavurur
Bu gurbet diyarı dar gelir bize
Kader bizi elden ele savurur
El eline bakmak ar gelir bize
................................Ahh! zalim gurbet!
................................Sen yok musun sen!

Arkadaş deme yesin harami’ye haram’ı
Karışma aklın ermez her gelen’in işine
Demeyesin, günahtır! , haram’ı ye harami
Sakın da, sakın deme hergele’nin işi ne?

Eğer dersenki derim, geçerli bir neden yaz

Beni mi denersin gerçek mi sözün
Susacaksan sus da gönlün konuşsun!
Sana yalancı der yaş akan gözün
Küseceksen küs de gönlün konuşsun!

Ne küsmek diledim ne kızışmayı

Vefasıza uydum yaktı tenimi
Küllerini serpip saçtığı caba
Gönlümü dağladı yaktı canımı
Ellerini çırpıp açtığı caba

Dayanılmaz ateş soktu özüme