Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Çınar ağacı

Söğüt deyip geçmeyin, bir çınara aşıktı
İkisinin kökleri, iç içe bitişikti
Bölüşemedikleri, güneşteki ışıktı
Sadece bunun için yarışıp dururlardı

Lütfettin imanı aciz kuluna
Sabit kıl, caydırtma, Ey Yüce Rabbim!
Hidayet eyledin kendi yoluna
Hedeften kaydırtma, Ey Yüce Rabbim!

Kapından boş dönmez uzanan elim

Hayret doğrusu


Unuttum demiştin senin ismini
Olacak şeymiydi, hayret doğrusu
Albümlerden söküp yırttım resmini

Hani nerde demokrasi dediğin
Kendi gitti adı kaldı bizlere
Zehir zıkkım oldu şimdi yediğin
Kendi gitti tadı kaldı bizlere……......İbrahim Yavuz

Demokrasi dedik övündük durduk

Kahve sütü bozuksa
Hatırı kısa olur
Niyet eğer kazıksa
İçene tasa olur

Zehir olur kupası

Bu hayat caddesinden, insan yaşar da geçer
Bu yolda yürüyenin dizinde derman gerek
Caddede iki yol var, çoğu şaşar da geçer
Doğru yolu bulmaya ilahî ferman gerek

Hayat diye bu ömrü, harcıyoruz durmadan

Cahille dostluk kurma
Beyazı kara olur
Fazla yanında durma
Herşey beş para olur

Tepeden inme sözler

Kendime has bir yol tuttum
Kimse beni anlamıyor
Hasret yazdım yudum yudum
Kimse beni anlamıyor

Şiir yazdım her alanda

Karşılıksız dostluk kara borsada
İlgisiz bilgisiz geçiyor günler
Çok az vardır, çoktur diyen varsa da
İlgisiz bilgisiz geçiyor günler

Herkes bencil oldu dostunu bilmez

Her sözünü yanlış anlar
Bam başka bir kanal olur
Gün gelir ki sanal dostun
Sesi çıkar anal olur

Unutur her dediğini