Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Hep düşündüm durdum
Hayallerimi zorladım
İçinden çıkamadım
Boş ver dedim
Rüyalarıma girdi
Uyanayım dedim

Şairlerin âlâsı başlarken sözün bilir
Gerçek şair dehası zahiri özü bilir
Şiir onun sahası heceyi düzü bilir
Ustasının elinde kelime lime lime

Hep iyi niyetlidir kimseyi kötü sanmaz

Değişti bu insanlar, bozuldu dünya alem
Kendi kazancımızdır,çekilen bunca elem
Kandan mürekkep ile, yazı yazar bu kalem
Alenen bayrağımız, yakıldı ses etmedik

Bu yetişen nesiller, çoğu cahil kalmıştır

Gece vakti gökyüzü, yıldızlarla süslenir
Sevdayı çeken bilir, bakar, bakar hislenir
Gönül gözü saf, duru duygularla beslenir
Öyle bir meşrep bulur, içen kendinden geçer
Aşk deryasına dalan, abıhayatı içer

Hakiki dostunu bilmek istersen
Dost bildiğin dosta dertteyim söyle
Benim dediğime gelmek istersen
Düştüm bir batağa dertteyim söyle

Bir bakarsın dostlar yok olur birden

Saçımı ağarttı, yaş’ım, yaşlarım
Yaş döküp ağlarım gurbet ellerde
Dururum dururum yine başlarım
Ah çekip ağlarım gurbet ellerde

Çok uğraştım mutlu günüm olmadı

Bu gün aklımdan geçti, özleme bak özleme!
Ne de güzel olurdu hamsileri közleme
Yanında bir de limon, o da deva nezleme
Şöyle olduğum yerde düşündüm de ah dedim
Bu hayatın tadı yok tekrar tekrar vah ettim

Gönlüm hicran dolu, mahzun boynumu
Bu gurbet ellerde büktüğüm yeter
Bağrımı, döşümü bütün koynumu
Ateşle doldurup yaktığım yeter

Dertler yığın yığın,yoktur devası

Şükrettim, hüzünden eser kalmadı
Gönlümde şimşekler çaktı bu gece
Mehtaba kapıldım sabah olmadı
Gözlerim bir başka baktı bu gece

Havanda su döve döve
Günümüze gün ekledik
Kendimizi öve öve
Ünümüze ün ekledik

Ben diyeyim lehçesini