Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Noldu böyle bıçak gibi kesildim
Hüzün değil acı değil ne haldir
Rüzgar olup her seherde esildim
Tufan değil boran değil ne haldir….Yaşar Gürlek

Bende aynı hal var gurbet diyelim

İnsan fark edemiyor kendine ettiğini
Kazanırken herşeyin elinden gittiğini
Nefes nefes an be an ömrünün bittiğini
Bilebilse gurbetçi bu kadar üzülmezdi................Ozan Mikdatî

Her şey ateş pahası her şey olmuştur akkor.

Şaşırdım ne yapsam ben bu ülkede,
Kalkmaya çalışsam otur diyorlar.
Güneşi görmeden yandım gölgede
Torpilin adına hatır diyorlar

Kanatlarım yok ki bırakıp uçsam

Ahlaksız insafsız alçak uşaklar
Fitne, fesat yayıp gülüşüyorlar
Keneler, sülükler, bitler yavşaklar
Kanımızı emip gelişiyorlar

Yıllardır Trabzonu hedef seçtiler

Yandı çıra
Gönül yara
Ara sıra
Sor be dostum

Bazen özür

Sorasanız ismini
Öküzoğlu öküzdür

Havalara bakıyor
Sülalesi camızdır

Arkadaş olmak için bir selam ver yeterli
Dost olmak kolay değil olanlara ne mutlu!
Kahrını çekeceksin sen dertli o kederli
Bu ahvalde hala dost kalanlara ne mutlu!

Düşünmeden konuşan akar dilinden asit

Zifiri karanlıklar bu yurdun semasında!
Afakı dehşet sarmış baltanın sapı bizde
Hacivat’la karagöz dünya sinemasında
Hayretle onu izler nice asabi bizde

Doğru diyen dinlenmez yalancılar göz boyar

Seni unutanların halini soruyorsan
Hoşgörülü birisin seviyorsun demektir
Her olumsuz bir halde güzellik arıyorsan
Hoşgörülü birisin seviyorsun demektir

İnsanı seviyorsan ırk renk ayırt etmeden

İlmin başı sabırdır…….Dini hikayeler

Yirmi yaşında bir genç, deli Hüseyin adı
Bir ocağın umudu, annesinin muradı

Annesi pek ihtiyar, yatalaktı hastaydı