Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Uyuyan insanların, rüyasına girilmez
Rüyada olanlara, başka şeyler görülmez
Mümkün değil dışardan, akıl fikir verilmez
Ona ulaşmak için, kendisi uyanmalı
Rüyayı hayra yorup, Allah’a dayanmalı

Yüce Rabbin değişmeyen yasası
Kader dedi, kalem dedi yaz dedi
Her halinde kulun olmaz tasası
Kısmetine ne çok, ne de az dedi!

Kader alıp taştan taşa çalsa da

Kalbe ulaşıyor damardan kanım
Kan içinde cansın, canımdan öte
Kan değil can değil, o sensin canım
Gönlümde sen varsın kanımdan öte

Akarsın gönlüme sen akın akın

Ey nefsim bu edanla ne cüretle yürürsün?
Bu “yer” ağzını açmış, yuttuğunda görürsün!
Onun kara bağrına yattığında çürürsün!
-Oraya düştüğünde tutulacak dillerin!
-Sen ölüme mahkümsün, ne olacak hallerin!

Şaşırdım ne yapayım
Ne tarafa kopayım
Yumuşağım, kabayım
Orta yoldan gitmeli

İçimde iki şair

Ne iyi ne kötü bir tavır takın
İyi tanımadan kimseye kanma
Dış görünüşüne aldanıp sakın
İyidir kötüdür aman ha sanma

Maske pazarını gezmen gerekir

Okuyan HAZAN SULTAN AYTEN


Rüzgarın gürültülü sesleri arasında

Uşağum 55.

Yaklaşma, uzak dur her an her vakit
Cahille muhatap olma uşağum!
En tesirli cevap suküttur suküt
Onun delhizine dalma uşağum!

Başka yâre bakma yârin üzülür
Yarın’ı, yârini düşün zampara!
Çukura düşersin derin yüzülür
Derin’i, deri’ni düşün zampara!

Seni sevmeyenin peşine bakma

Ne olursun beni bırakıp gitme
Senden ayrı kalmak, zor gelir bana
Beni yalnızlığın içine itme
Hayatın her anı kor gelir bana

Hadi yalnızlığa alıştır beni