Melih Coşkun Şiirleri - Şair Melih Coşkun

Günden güne azalan bir şeyler var içimde
Artarken içimde yiten acının utancı
Çiçekler solduktan sonra zamansız ölümlerin göğsünde
Geçebiliyorsam eğer bir mezar taşının kıyısından yüreğim daralmadan
Acılarımda nankördür en az sevinçlerim kadar

Acılarımızda bile dimdik dururdu başımız
Şimdi öyle basit ki her şey
Üç kuruşluk şarkılara meze oluyor bütün kederlerimiz

Ağaç değil fidandım
Bükülmedim kırıldım
Yaralandım
Gizli gizli kanadım gecelerce
Kimseye anlatamadım
Hiçbir yara acımazdı ilk anında

Sobası tutuşmayan sabahların ayazındayım
Kar beyazının yönetime el koyduğu büyük şehirlerde
Kimsenin tanımadıklarına selam vermediği vakitlerde
Çoktan bitmiştir aşklarım fahişe gülüşmelerde
Gündüzler kandırır beni
Eriyen kar beyazının

İki kişinin duyabildiği şarkılar gibisin
Sadece acı çektikçe hatırlanan…

2009

Acılarına benzemek istiyor insan
Varmak için türkü tadına
Sevinçlerinin kanlı bıçaklı düşmanı oluyor
Unuttuğunda terk edilmiş bir köşe başında bıraktığı
Son yorgun ve yarım kalmış kelimelerini…

Dünyanın öbür ucunda
Bir gül düşse suya
Bir kıvılcım alevlendirse
Yeryüzünü değiştirecek heyecanımı

Kederin yoldaş olmuş bugün sana,
İçinde bir şeyler ağlamakta,
İçinde bir yerlerde bir gemi sallanmakta
Lodosa yakalanmışçasına,
Diline bir şarkı takılıyor
Ağlama diyor

Baharını kendin getireceksin
Tırnaklarınla kazımaya gerek kalmadan güneşi
Dağları aşmaya gerek yok mutluluk için
Mutluluk sana o kadar yakın ki
Uzandığında tutabileceksin onu
Mutluluk yaprağıdır bir ağacın

Sevgilerdir bu dünyada
Yaratan
Cenneti ve cehennemi,
Yaratandır tüm güzellikleri
Ve çirkinlikleri kimi zaman
Kimi kana bular dünyayı