Melih Coşkun Şiirleri - Şair Melih Coşkun

Hiç dönmeyecekmiş gibi bırakıp gitmek bir şehri
Bir ölüyü toprağa bırakıp gitmek gibidir
En çok onda kanasan da
Onda ağlasan da en çok
Bir şehri terk etmek
Eski bir sevdadan vazgeçmek demektir

Bir nehrim var benim,
Gür akar tüm nehirlerden
Taştı mı yıkar zulüm kalelerini

Şehirlerim var benim,
Gülmeler yasaklanmış

Ellerinde kan var
Tutma ellerimi
Şiir tadında yaşamak istiyorum artık ben

Bir namlu ne kadar anlar sevdadan
Bir bomba ne düşünür

I.
Utandın mı sen hiç içtiğin çorbadan
Yediğin ekmekten
Soluduğun nefesten
Hiç bakamadığın oldu mu bir çocuğun gözlerinin içine
Son model bir araba içinde seyrederken dünyayı

Dinmişse tüm rüzgarlar
Ve tükenmişse önünde tüm denizler
Vaktidir okyanuslara açılmanın

Biten her umudu
Yuvarlayıp yüksek uçurumlardan

Bu şiiri yazmak için
İzin almayacağım kendimden bile

Adına ne dersen
İster aşk
İster ihanet

Çevirdim başımı sol yanıma
Gülümsüyordu duvarımda
En yakışıklı fotoğrafı devrimin
Bir sonbahar şafağında doğuşumdandır belki
Böyle dişlerimi sıkarak okumam bütün türküleri

Eskimiş bir mart güneşinin
Yüzüme düşürdüğü yalancı esmerliksin sen
Kendime isyandır beynimde zonklayan şu ağrı
Kavuşmaların eskidiği gün
Hasretin zamanının geldiğini anlatıyor ilkbahar
İlkbahar kendi memleketinde gurbeti anlatıyor yine

Sevgilerin alınıp satıldığı zamanlarda
Ceplerine şiir doldurup
Gezmek sokaklarda
Delilikse eğer
Nedir akıllılık
Nasıl yaşanmalı bu hayat

Artık sadece uzak dostların
Cenazelerinde karşılaşan
Yüzü unutulmuş
Eski dostlar gibi yabancıyız birbirimize
Aramızdan geçen
Ne yıllar, ne asırlar