Melek Ayaz Şiirleri - Şair Melek Ayaz

Kum gibi eriyor umutlar
Anlatamıyorum dilim dönmüyor
Suçsuz minik yürekler ezik ezik
Birileri ağlıyor aç biçare
Kimisi yalın ayak nasır tutmuş topukları
Bazıları kalem tutamaz

Sesinin scaklığınımı yakaladım.
Yoksa bakışlarının rüzgarınımı,
İnan hiç bilmiyorum.
Hoyrat bir duygu belki...
Kılına dokunulmamış özgürlüklerce
Yüreğimize sevgiyle işlediğimiz.

İstanbul...2004...
Kadıköyde,
Köhne bir bankta,
Elimde sigaram dalarım..
Martıların yaşam savaşına,
Unutulmaya yüz tutmuş anılar,

Haziran ayında doğdum ben,
Tomurcukların patladığı çiçeklerle,
Gülen dişler ıssır dı da, eyvah,
Üzerimden geçe geçe yol oldu,
Sürekli düşen damlalar taşı aşındırdı,
Deli adımlar içinde yüzerken,

Ruh özgür..
Beyin özgür..
Kimse...
Benim..
Özgürlüğüme..
Kelepçe...

Dede kurban..
Akar ak sular..
Bir yıldan bir yıla..
Gökyüzünden gene..
Bulutlar geçer gider...

Mechul bir turna sürüsü,
Yüreğimden göç eder,
Siz benim olmasanız bile,
Sizde ben varım.
Hayal edilmez uzak,
Hasretimizdir çağlayan,

Bıraktığın zaman,
Alın şu ruhumu
Parçalayın en iyisi,
Anlamak için
Açın sayfaları
Bir hoyrat parmakla,

Ne kadar yanlış varsa,
Ben onu soruşturdum.
En sıkıcı sancılar,
Birikirdi kollarımda,
Hep acı çeken,
Ellerimi kovuşturdum.

Dalıyor düşlere bu akşam ay daha bitkin,
Sevgisiz kalmış bir kadın gibi yastıkların üstünde,
Okşuyor yıldızlar dalgın dalgın uyumadan önce,
Süzülüyor gözlerinden ap ak düşler avuntuyla,
Düşüyor solgun bir damlacık gözyaşı gizlice,
Alıyor eline solgun damlacığı ap ak düşlerle,