Melek Ayaz Şiirleri - Şair Melek Ayaz

Hüzün trenine,
Acıları yükledik.
Hiç mola vermedi,
Ne kömürü bitti,
Ne de makinist yoruldu,
Olsun ne yapalım,

Göçmen kuşlardan biri olmak isterdim.
Hür, mutlu, sıcak iklimlere doğru uçmak.
Serçe olmak isterdim,
Sevdiklerimin pencerelerine konmak,
üzüntüleri onlardan almak için.

Dede kurban..
Bir yaşlı kadın geldi bir gün.
Ekmeği kalmamıştı yiyecek.
Askerler yemişti ekmeğini.
Üşümüştü kadın,
Kapaklandı düştü,

Dede kurban,
Uyanık olun,
Dört açın gözünüzü,
Unutmayın,
Geriye dönmek yok.
Gerçi gün,

Bir liman görürüm,
Yelkenler, kürekler dolu,
Az önce yorgun düşmüş,
Denizin dalgalarından,
Azgın dalgalarıyla denizin,
Yorgun düşen yelkenli gibi,

Hayat çok ani ve çok kötü süprüzlerle dolu, lütfen sevdiklerinize sıkı sarılın ve tadını çıkarın....bunu mutlaka yapın... Dönüşü olmayan yollara düştüğünde insan hebesinde, pişmanlık olmamalı....

Sevgili Can Dostlarım.
Üç ay gibi uzun bir zamandır aranızda olamadım. Geçirmiş olduğum zor bir rahatsızlık nedeniyle, bir müddet daha aranızda olamıyacağımı üzüntüyle söylemek zorundayım, rahatsızlığımı bilen ve beni her adımda takip eden sevgili Hatice Bediroğluna sonsuz sevgilerimi yolluyorum...ee ne yaparsınız dostlar acıların biriktiği yerde, beyin fazla taşıyamıyor yükünü...Beş yılı aşkın antoloji de aranızda bulunmaktan, yürekle yazılan herbir satırı paylaşmaktan onur duydum...Tekrar aranıza katılıncaya kadar kendinize iyi bakın dostlarım..Eniçten saygı ve sevgilerimle.
melek ayaz.

Sızım git gide büyürken,
Sözcükler yitiriyor büyüsünü,
Yaralandın sa bir kez,
Ne yapsan nafile,
Özlemini damıtan ellerinin,
Titreşimini duyacağım içimde

Kırık dallara doğruydu hırçın çöl kuşları,
Sıcak türkülerin bölündüğü yerlerde dostum.
İzi savruk yamaçlardan geçerdi,
Teri dizdeydi al yamçılı atların,
Geçti geçiyor derken işte sonuna geldik.
Ne kaldı geriye hevesle yaşanacak...?

Ayrı düştük,
günlerden, gecelerden beri...
Pamuk yastığımda,
Düşlerimizide çoğalttık özlemlerimizide.
Yaz güneşi,
Eritemedi içimizdeki buz dağını;