Mehmet Halil Şiirleri - Şair Mehmet Halil

Bir sarı gül o! İlkbahar tadında
Amansız bir rüzgarın ortasında
Bir tarafta canım bir tarafta o
Gözlerinden umut aktı ruhuma.

Bir sevgi kaynağı, suda ışıltı

‘’Et ve tırnak gibi! ’’ iki halk
Kasapta tırnak da görelim
Kasaba gideceğiz erken kalk
Tırnaklarımızı vitrinde görelim…

Barıştan önce OPERASYON vardı

Günler uygun adım seçime ilerlerken
Bende görevimi yapayım dedim
Şu güllük gülüstanlık ülkeden
Uzatıp elimi
Bir goncagül koparırken…
Görevimizi de yapalım,

Aciz insanların en önemli isteği, güç… Güçlü olsunlar ki o acizliklerinden kurtulabilsinler. Ama, bu sistem içinde hiçbir insan fiziki olarak o güçle baş edemez. Ona karşı mücadele bilgi, azim ve cesaretle olur. Aciz insan kendinde bunlar bulunmadığı için acizdir. Bunlar olsaydı zaten aciz olmazdı. İşte o insanların bu durumda yapacakları bu hiyerarşik sistem içinde kendilerine göre güçlü olanlara sığınarak güçlü olacağına inanır ve onların hizmetine girer. Sistem zaten onları kendine itaat edecek şekilde hazırlanmış kurallarla yetiştirir. Onlar kendileri olamadıkları için başkaları adına iş yaparlar. Güçlerini başkalarından alırlar. Sistem ise gücünü toplumdan alır. Toplum kendi olamamış, birey olamamış insanlardan oluşuyorsa, bu tür insanları seçer. Kendine güvenemeyen o insanlar güvenebilecekleri birini, ya da bir grubu seçer. Onu seçer ve onun kölesi olur. Güçsüz insan pekala bunun farkındadır. Ama bu hiyerarşi geniş bir kitleyi kapladığından, bu kadar insan bunu yapıyorsa ben de yaparım kolaylığına kaçar. İnsanlık dışı olaylarda gizli veya açık yada sessiz kalarak o güçlülerden yana tavır alır. O insanı üstünden başka denetleyecek, kınayacak insan yoksa, o üst denilen kişi veya grup, o güçsüzlerin bir araya gelip onun istediği şekilde davranarak, ya da onun davranışlarına göz yumarak ona yardımcı olur. Her şey gibi o çoğunluk iyi işler için kullanılabildiği gibi kötü işler için de kullanılabilir. Birey olabilen insanlar o aciz insanların aczine acırken, onlara zavallı gözüyle bakarken, gücünü sistemden alan o acizler de, kendilerini haklı göstermek için o bireylere acıyarak bakarlar. ‘’Ne istiyorsa yapıver işte’’ diyebilirler.
Bir kişiyi asan daha fazlasını da asar. Çünkü onu yaptıran, onun güce olan köleliğinden kaynaklanır. O kölelik büyük işlerde de aynıdır küçük işlerde de… Örnek verecek olursak: Bir otobüste, yaşlı olduğu için bir gencin başına dikilen, kalksın diye onun gözlerine bakan köledir. Hakkını arayacak iradesi, aklı olsaydı zaten şimdi otobüslerde oturacak koltuk da bulunurdu. Zamanında o hak için direnemediği için şimdi başkalarından hak dileniyor. Aynı adamın yetkisi olsa, emir verince adam da asar. Ha gençler, köle olarak yetiştirilmiyor mu? Bu ruh zaten gençken aşılanıp, zamanla kemikleşiyor. Gelecekte ihtiyarlayınca onlarda kendilerinden sonra gelecek gençlerin gözüne bakacaklar. Kimse o gücü kendinde bulamadığı için, Kendi seçtikleri belediyeden o hakkını isteme cesaretine sahip değil. O ruh yok onlarda…
İnsanı insan yapan, onur, şeref erdem gibi şeyler de vardır. Elle tutulmaz gözle görülmez. Bunların toplamına ruh denilir. O ruh ölünce insanlık da ölür. Aynen nefes çıkınca bedenin öldüğü gibi… O ruh öldükten sonra artık o insan köledir. Başkaları tarafından kullanılır. Her şey yapabilir. Kendini ona göre kotlamıştır.
Ne yazık ki o tip insanlar çoktur aramızda… Muhbirlik yaparlar. Kendilerinden biraz güçlü olanı gördüler mi köpek gibi kuyruk sallayıp önünde yatarlar. İşledikleri suçun hesabını vermeye sıra gelince söyleyebilecekleri tek şey ‘’Emir üsten geldi’’. Ya da üstleri yoksa, ya da üstlerini suçlayacak cesaretleri yoksa hastalanırlar. Bunu, aldıkları maaş karşılığında ya da bir yıldız fazla takma uğruna yaparlar. Onların keyifleri kaçmasın yeter. Onlara üstleri, şu apartmandakilerin hepsini as apartman senin olsun de yeter. Hemen asarlar… Düşünceleri yoktur. Düşünebilseler ‘’ya bu asacaklarımdan biri benim çocuğum olsaydı asabilir miydim? ’’ diye kendi kendilerine sorarlardı. Ama zaten bunu sorabilseler, yaptıklarını sorgulayabilseler, o zaman birey olacaklardı.
Evet, insanı, insan olmayandan ayıran şey, sorup sorgulamak… Bunu düşünebilen yapar. Düşünmek sadece o gün ne yiyeceğini, ne alıp ne giyeceğini, nerede eğleneceğini düşünmek değil, neyin doğru neyin yanlış olduğunu düşünüp sorgulamak, doğru kararı kendi verebilmek, doğruluğuna ve yanlışlığına bakmadan başkalarının kararını uygulamak değil…
İnsan, düşünebilen, soran, sorgulayan, doğruyu arayan, tartışan, yerine göre özeleştiri yapan, yerine göre, güldürerek doğruyu gösteren, taklit ederek öğreten, empati yapabilen… Yani kendi gücü ile insanları harekete geçirebilen ve o hareketin yayılması için, o dinamizmin sürekliliğini sağlayabilen, kendini yenileyerek, bu yenilikleri başkalarına da aktarabilendir.

Diş macunu tüpünde faydasızdır
Fırçayla temizler diş etlerini
Sıkı tutacaksın fırçanın sapını
Kral nasıl tutuyorsa
Tebasının ipini…

Avrupalılaşamıyoruz
Önce karar verip sonra yargılayarak
El ve ayak bileklerimizden
Zincirlerle birbirimize bağlayarak
Suçlu olduğumuz için değil,
Tutuklandığımız için suçlanarak

Şoför her gün aynı hatta çalıştığından duraklarda bekleyen yolcuların çoğunu tanıyabilir.
Minibüste nefes alacak yer de yok. Bekleyen yolculardan çoğunu almadan geçiyor…
Yolculardan tanıdık birinin işareti üzerine durdu ve aldı. Selamlaşmalar ve konuşmalar argolu belli ki iyi tanışıyorlar… Yolcu, ya da, arkadaşı diyebiliriz, parayı uzattı şoföre, Şoför dövecek gibi baktı gözlerine diğeri suç işlemiş gibi oldu… Yaptığı hakaretmiş gibi yüzünde pişmanlık belirtisi belli oluyordu… Neden? Çözülmesi zor bir problem… Yine şoför çözdü problemi.
‘’Yarın yine yüz yüze geleceğiz be abi… Ayıp oluyor valla! ’’ Demek ki yüz yüze gelmekle, yüz yüze gelmemek arasında çok önemli bir sınır var bizim göremediğimiz…
İnsanları yüzleşmekten korkutan bu sınır nedir acaba?
Çıkar mı?

Yoksulluktan şikayeti olmayanlar, bol parası olanlar, elbette magazin sayfalarının tiryakisi olurlar… Magazinin hedef kitlesi değil mi bol paralılar… Nrs ve kızı da bunlardan… Babadan kalmış mal, bi o kadar da emekli maaşı, ayda girer ana kıza sekiz on bin… Ne içindir para? Tabi ki yenmek için… Ye anam ye… ye kızım ye… Maşallah iyice dolar küfe… Kantar evde hazır ana-kız her sabah tartılır. Kilolar sanki tartı aracını görünce korkudan atılacakmış gibi kantarın gözüne bakılır… Ana 110, kız 90, aranır mı bu evde noksan… her şey dört dörtlük… ama ekonomik krizlerin kronik olduğu ülkelerde tasarruf etmek için dar tutuluyor götlük… Ne sandalye dayanıyor bunlara, ne koltun… Sonra zayıflamak moda… modaya uymamak yakışır mı bu forsa…
Magazin sayfasında gözlerine takılıyor ilanlar… Bir günde iki santim incelecekmiş bel… İki santin ne ki demeyin… Siz onu, magazin sayfalarından ve günlerdeki dedikodulardan dinleyin… Motor rektefiye edenlerde tölörans %05 olurda burada olmaz mı? Bir makinaya verilen değer insana verilmez mi? Magazin demek ralliye çıkacak arabaları hazırlamak gibi, hazırlamak sosyateyi… yarış kilolular arasında… Korse ile belini inceltenler bile meydan okuyor meclise… Kız belim bi santim incelmiş… Kurbanlık seçer gibi eller uzanır o bele… Gıdklama kızzz…
Bir günde beli iki santim incelten adres… şema… yer tarifi… sunucunun ince tarifi… Ne kadar ciddi… Bir de sağlık bakanlığı tuğrası oldumu altında… Özür dilerim bakanlık tuğrası öyle aşağıya düşürülmüş baş köşede, deyme keyfine… Başka ne için gerek duyulur ki altına? Ver gitsin…
Kilo kaba kaçıyor… Edebiyatçı gibi, hassas bunlar. Bir sözü iki baskı yapmıyorlar. Kilo ile konuşanlar sıradan kurumlar. Artık onlardan çok, tat vermiyor. Bu kuruluş devrim yapmış, işini sağlama bağlamış… Randevu almadan da kabul etmiyor… Telefonla rezervasyon yapılıyor… %25 havale verilen banka hesabına yatırılıyor. Ne kadar banka varsa hepsinde hesap numarası hazır. SSK’ bile bu kadar çok banka ile çalışmadığına göre, işte daha sağlam bir kurum. Paralar hesaba yatırılıyor. (bin liracık)
İyi de sabah 7 akşam yedi eczanede fırdönen Nihat beye ne denilecek… Senaryoda ana-kız anlaşıyor. Nihat’cım biz ana-kız alışverişe çıkacağız bu gün, dışardayız… İtiraz edecek değil ya, bu kadar servete konan damatcım… Olur karıcım…
İzmir’den İstanbul’a uçak biletleri ayarlanmış…

Türk atarsa bombalar Kandil’de,
Mağaralarda hedefini vurur
‘’Yedi düvele bedel’’ lik budur!
‘’Evlerinize sığının Akçakaleliler! ’’
Suriye’den gelen bomba uyur.
Beyaz bastonla dolaşıp,

Meryem’den bu yana
Çiçek deniliyor kadınlara
Çiçek gibi tohumlanmış uzaktan
Çiçek gibi Meryem ana.

Bitkilerin pezevengi rüzgar