Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Görünen gerçeklerden saklanmak için
Görünmez bir köy kurdum kendime

Demeyin görünmez köy niçin
Görünen köyü herkes benzetiyor kendine

Işıksız değildi dünya
Kalbim ışık saçıyordu dünyaya
Baskılar olsa da

Kuşun kanadına binmiş, gagasından uzak dolaşıyorum
Tepelerden dünyayı seyrediyorum

Kalabalıkta sohbet vardı
Oturdum dinlemeye başladım
Kırk yaşlarında biri
Anlatıyordu başından geçenleri
Sohbetin sonuna rastladım
Dinledim final sözleri

Güzeldir denizlerin üstünde
Seyretmeye doyum olmaz

Çirkindir insanların sözlerinde
Çekilmeye tahammül kalmaz

Şöyle haykırmak isterdim

“Karanlığın içindeki aydınlık benim”

“Oysa aydınlıktaki karanlık bendim”

Çağdaşlık / demokrasi / ilericilik
Akılcılık / bilim / bilimsel / teknolojik
Aldı götürdü sermaye kaldı fakirlik
Meydanlarda oluşur dirlik birlik
Kapı artlarında bölüşülür zenginlik
Daha ne diyelim işte liberallik

Karınca kararıncadır hayatım
Belki bu nedenle çok rahatım

Rahatımı bozacaklar olsa da
Duygularım bütünleşir doğada

Oturmuş televizyonun başına
Bir belgesel seyrediyorum
Belgesel bir bakış tutuyordu
İkinci dünya savaşına

Önce Avrupa İmparatoru

Duvarların içinde
Kapıların gerisinde
Örtülü perdelerde

İçlerimizde aydınlık
Dışımızda karanlık

Sımsıkı hayat kavgasında
Uğruna verilen insanlıkta
Çare var mı suçlamalarda?

Suç, suçlamakla kapanır mı?
Umursanmaz söz çakılır mı?