Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Korkularımı itiraf etmek
Ne zor şeymiş?
Anladım ki tüm cesaret gösterilerim
Bilinçaltında korkularımın gösterisiymiş

Korku / cesaret arasında

Yağmurlar arkası
Gün ortası
Güneş altı
Deniz havası
Kokular topraksı
İçim burkuluyor

Ah dostum “felsefenin çivisi çıkmış” diyorlar, asla denilenlere aldırma
Aklı kıtlar “dünyanın çivisi çıktı” diyorlar ya, yalan, onlara da inanma
Akıl, mantık, irade, tuş olmuş çıkara, çıkarlar çıkmış Kaf dağına, ayyuka
Asillik, iyilik pazara düşmüş, beş para etmiyor, kelepir mallar, tu kaka

Acele kan aranıyor, şöyle asilinden, bulunmaz Hint kumaşına dönmüş ya

İdeal sözler söylemek kolay
Peşinde yürüyebilmek olay

Akıl özgür, hayalleri sınırsız
Dilin kemiği yok, söylemleri sınırsız
Ayaklar ketum, hayalleri yeryüzüne indiremez

Doğaya ve hayata
Beş duyuyla bakmakla
Akıl ile bakmak arasında
Veya Kalp ile bakmak arasında

Fark var mıdır?

Dinle beni,
Kılı kırk yar
Kendin yaz
Kendin oku

İşte gerçeklerin

“İki cihan bir olsa”
Nasıl olacaksa
Düşünceler dökülür dilden
Olumsuzluk mihenginden

“iki cihan kardeşim”

Aydınlık gördü beni
Karanlıktaki halimi
Düştü çıplak teni
Duymadı sesini
Boğdu gürültüler
Silahtan yükseldiler

Sana
Ayın karanlık
Yüzünden sesleniyorum

Sen biliyor musun?
Ayın karanlık yüzünü?

Benim yetişme kültürüm
Hayata başkalarının gözünden bakmayı öğretti…

Devletin okullarından öğrendiğim
İşin başından devleti kuran iradenin
İradeyi onaylayan fikir adamı şairlerin