Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Girdabın düşüne girdim düşüncede
Düşünceyi düşündüm girdabın içinde
Dön dolaş, fikirler hep aynı yerde

Daire oldum bir çemberin merkezine
Döndüm dolaştım tekerlemecesine

Bana özgürlüğümü ver ey zaman
Mekânımın şartları ne olursa olsun

Arzularımın sınırları yok bilirsin
İsteklerimse hiç bitmez bilesin
Yiyeceklerim, içeceklerim var

Birden bire
Her şey tersine
Dönerse
Ne söylenir kalbe?
Dayanamaz ise

Kıştan öte ne var bahardan başka?
Baharların kökenindeki kışlara
Kalemden hüzün damlarken mısralara
Fikirler de ulaşacak mı baharlara?

Söylem etnik, ideolojik, mezhepçilik

Deliye kurban oldum
Çok ama çok cesurdu
Akıllıya kahroldum
Çıkar peşinde yoruldu

Dürüst mü dürüst delicesine

Olmak isteyip olamamak
Yapmak isteyip yapamamak
Hayatta amaç var olmak
Kendi kişiliğinde olmak

Gülmenin ağlamaya

Dün rüzgârla fısıldattım
Söz ettik oradan buradan
Sendin asıl konuşulan

Senden sordum rüzgâra
Söyle nasıl? Anlatsana

Seni, sen olarak sevdim
Beni, ben olarak sevmedin

İstedin ki. sen olayım
Ben sende kaybolayım

Bak yaşadığımız hayata
Astarı yüzünden pahalı
Ne söylersen kabahate
Yasa farklılıklara kapalı

İnsan kendine yabancılaşırken

Bilim, bilim, diye, diye
Bilim tanrıları oldu niye
Dediler inanma görmediğine
Onları sonradan görsen de
İnandılar kendi kendilerine