Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Küçüklüğüm genelde
Anamın köyünde
Geçerdi tatillerde

Anamın köyü
Doğası çok güzel

İki arkadaş konuşuyordu
Konuşup gülüşüyordu
Kulak kabarttım konuşmalara
Hayret ettim konuşulanlara

“Bizim Müdür oyun oynuyor

Bir dokunsam gerçeklere
İçim yanar, söyleyemem
Laf çok iyilikler üzerine
Gönlüm acılara yelkende
El sallar tüm güzelliklere

Ne çok duvar var, karşısında insanlar yıkılır, duvar yıkılmaz
Ne çok duvar var, üflemeyle yıkılır, insanlar yıkılmaz

Aklımda bu iki söz, düşünüyorum
Doğanın içinde yavaş adımlarla yürüyorum

Ben çok garibim
Başkaları da mı öyledir bilmem

Geçmişime bakıyorum
Anılarla hayatımı yaşıyorum

Dolambaçlı yolları
Soğuk havada dolaştım
Bir aşağı bir yukarı
Dolaşırken soğuğa alıştım

Ne garip değil mi?

Duygular karışınca, sular durulurmuş
Akıllar karışınca, aydınlıkta kaybolunurmuş

Biliyorum, ben beni anladığım gün
Bitecek içimdeki sürgün

Yeşil, çiçek,
Börtü böcek
Düş örümcek

Kır havası
Mal davası

Uçurtma
Havada
Curcuna
Yaşamda

Yalanlar

Alfabetik düşündüm
Lügatteki kelimelerle
Fikir dans etti beyinde
Alfabedeki harflerle
Beni ben yapanları
Eledim sık dokudum