Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

İnsanlık için
Ne çok cümleler kurarım diyordum
Baktım ki, üç beş cümleden başka kuramıyordum

Ya insan için,
Üç beş kelimeyle insanı tanıyordum

Gündüzümü karartan geçmişim gelir karşıma
Gizlenmiş hatalarım çıkar gün yüzüne ayyuka
Tıpkı karanlık bir gecedir, şaklar suratıma
Kıskıvrak yakalar beni sokar karanlıklarına
Hiç unutmam elimden geleni yapmışımdır
Gizlemişimdir geçmişi, iyice saklamışımdır

Çiğnerim sakız gibi geçmişimi
Sürekli öğünerek
Ders almamışa benziyorum,
Anımı geleceğimi yaşayarak
Ne olmuş yani,
Geçmişte, şöyle isem, böyle isem,

Aynadaki karamsarın yüzüne daldım
Derin çizgiler arasında umutlar vardı, dona kaldım
Her umudun çizgiler arasındaki gezintisini seyrettim
Aklımı, kalbimi, umudun gezintisine davet ettim

Yarın güneş doğacak desem umut mu, değil mi?

Tescîli üstatlık bu zamanda
Heves olur cihânı âmânda
Derman eyler servi revânda
Çoğalırlar âhiri zamanda
Miyârı yok kitâbı kuranda

Bazen düşünüyorum
Kendimi, diğer insanları
Akıl erdiremiyorum
Gençliğin en güzel
Olgunluğun en iyi
Yaşlılığın en tecrübeli

Bir hayat ki,
Ortalama yetmiş yıl! ..

Bir dünya ki,
Binlerce yıl! ..

Var oluştur görünümlerde
Varlıktan varlığa geçerken
“OL” dur tanrının sözünde
Görünümleri yaşarken

Dün, bugün, yarın

Ne yollar birleşsin,
Ne de insanlar
Her yol bir kavşakta buluşsun
Her insan insanlıkta
Her biri ayrı güzellikleriyle
Güzelliklere güzellik katsınlar

Özgürlük şarkılarıyla
Çıktık batının yoluna
Kanlarımızı döktük
Özgürlükler aşkına
Günler geçti aradan
Seyreylerim buradan