Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Mavi seni gördüm
Manzaralar içinde
Mevsimlerin güzelinde
Mıhlanıp kaldı gözlerim
Mahcubiyetim kalbimde
Muhteşem görünüşünde

Sessizlikte ben
Seni düşünürüm

Sessizlikte beni
Sen düşünür müsün?

Rehine alınmış düşünce
Rolünü yapan bir beden
Rüzgârlarda yaprak gibi
Ruhu, özü kayıplarda
Rehavetle uçuyor gibi
Reel gerçeği hizmetçi

Özümden gelenlerin hepsini
Önüme koydum geçmişimi
Özgürce düşündüklerimi
Önü alınmaz hayallerimi
Öncesinde ve sonrasında
Öngördüğüm düşünceleri

İpliğimi pazara
İstekli biçimde
İçimden geldiğince
İyice çıkaracağım

İnsan olarak

Tescîli üstatlık bu zamanda
Heves olur cihânı âmânda
Derman eyler servi revânda
Çoğalırlar âhiri zamanda
Miyârı yok kitâbı kuranda

Bir hayat ki,
Ortalama yetmiş yıl! ..

Bir dünya ki,
Binlerce yıl! ..

Var oluştur görünümlerde
Varlıktan varlığa geçerken
“OL” dur tanrının sözünde
Görünümleri yaşarken

Dün, bugün, yarın

Bazen düşünüyorum
Kendimi, diğer insanları
Akıl erdiremiyorum
Gençliğin en güzel
Olgunluğun en iyi
Yaşlılığın en tecrübeli

Bugün farklı şeylerden söz etmeyi düşledim
Siyasi, ideolojik, tarihi, sosyal konuları iteledim
Bunlardan söz etmemek bir kayıp değildi
Tıpkı yalan rüzgârları dizi gibi,
İzlemeyi bırakmak bir şey fark etmezdi