Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Yürürken yolda,
Bir yazı gördüm panoda
Anılacaktı yiğitler, efeler
Söylenecekti türküler

Önce gülüp geçtim

Sorma bu güven ne diye
Serbestsin arkamdan iş çevirmeye
Ne olacak, birkaç hece
Birkaç kelime
Yüze gülen cümle
Hiçbir plan işlemez

Kelimeler oyunuma geldi
Küçük şeytan aklımı çeldi
Yasladım mısralara kelimeleri
Mısralara canlılık geldi

Gökteki yıldızlardan

Ah kardeşim
Ne sen söyle
Ne ben söyleyeyim?

Gördüğüm
Acayip bir rüya değil

Ülkem çetin sınavlardan geçiyor
Haberlere kulak verirsen politize olman gerekiyor
Politize olmaya hayır dedim
Dışarıda yağmur var, yağmuru seyrettim

Yağmur altında bir çiçek bana gülüyor

“İlim bilime yenildi” yaşadığımız hayatın sanki tek gerçek felsefesi
İntikam hırslarıyla bilimciler ilimcilere saldırıp kırdılar herkesi
İyi ile kötülük kavramları delirmiş gibi insanları yedi bitirdi
İnce bir sızı, düşlerimize, düşüncelerimize, yaşamlarımıza girdi

İsimsiz, gizli kahramanları var insanlığın, saklıyor tarihin derinliği

Kırağı yemiş yollar üzerinde dolaşıyorum, ortalıksa hafif karanlık
Kuytu köşelere sinmiş hayvanlar var, çaresizlik içinde, kalmamış canlılık
Kara bir düş görmüş gibi hayat, geceden kalan, doğada, insanlarda şaşkınlık
Kar beyazı dağlar selamlıyor insanı, aramızda ulaşılmaz bir uzaklık

Kaldırımlarda buzlanmalar, yakamozları gözümü alıyor, kör eden ışık

Kuru sıkı kurşun yerine
Kaldık kuru sıkı sözlere

Kalbimin kırıldığı yerde
Kemiksizlik hâkimdi söze

Çat kapı
Tut sapı
Yut hapı
Kas katı

Kalırsın

Tersinden çıktım yola
Veremedim hiç mola
Başımı soktum zora
Hayatım alabora

Sinekler vızıldadı