Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Tuş olmuşken sana kalbim
Tuşla desem tuşlamazsın

Tam zamanı ara desem
Tuş eder, hiç aramazsın

Aklımın ölçüleri kaybolur ya
Alıştırıldığımız yaşamlarda
Alkışlarla yükselen hayatta
Ahu vah ile yerilen zamanda
Azıcık akıl / mantık olsa da
Azgın gelir duygularım akla

Kullara kul olmuş insan
Aklını, iradesini çıkarına kullanan
Kendinden başkasını saymayan
Sevgiyi, barışı kendisine arayan
Başkasıyla sürekli savaşı olan

Tepesi yüksek bir dağa
Tırmandım en doruğa
Takıldı gözüm ufuklara
Ta… Uzaklarda dağlar
Tek, tek tepe ve ovalar
Tarifi imkânsız önümde

Zamanın öncesinden
Zamanın sonuna
Zincirler gelir
Zincirler boynuma
Zincirler çocuklarıma

Gecenin içinde ben vardım
Karanlığın aydınlığındaydım

Sabaha düşüm var
Doğacak aydınlıklar
Yaşarken dünden anılar

Karanlık inatçı mısın?
Bir ışık tutsam aydınlanır mısın?

Aklıma dökülen iki mısra
Başladı düşümde dolaşmaya
Kalbimde dönüşen aşkla

İnsanlar var,

Yatak, yorgan döşekte
Fikren kölelikte
Bilgisiz, cahillikte
İnançsız şüphelerde

Sırtımı döndüm
Yalana, riyakârlığa
İnsanı insandan
Tüm ayıranlara
Tarihsel ayrılıklara
Kin dolu savaşlara

Ey insan,
Dün varsa bugün
Bugün varsa yarın
Hep olacaktır
Gelecek durdurulamaz
Geçmiş döndürülemez