Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Aklıma düştüğü yerde
Gücümün aştığı yerde
Çıkarım duaya gönülde

Bilirim,
Dua, gönülde, eylemde

Dalgayı denize bıraktım
Gürültüyü fırtınalara
Yağmur yüklü bulutlara

Bu gün,

Y
Y, yaşamı çağrıştırırken
Yalanı hatırlatır bana
Yeşillikler içinden
Yangınlar hatırama
Yeni bir gün gelecek

Ey gerçeklerim
Düşlerim, ideallerim
Bilgilerim, bilincim
İnancım, hayallerim

Ben kendimi tanıyorum

Ben barışım
Ben insanım

Dinim İslam
Barışa, esenliğe teslim
Kullara kulluktur reddim

Üstümde kara bulutlar
Etrafımda tanklar
Sarılmış sarmalanmış
Bir hayatın içinde
Gözlerim aydınlık arıyor
Kalbim umutla geleceğe bakıyor

Aşk düştü yüreğime
Yaktı kavurdu beni

Rüzgârlarda acı çığlıklar
Kış ortasında vurulanlar
Tepelerden yağan bombalar

Vakit tespihlerde saklı
Ve boşuna öldürür zamanı

Zaman tanrının hayata verdiği an
Doğayla insanla barışık yaşanan
Tanrıdan alınanı yaşamlara ulaştıran

Elime kalemi aldım,
Duygularımı sayfalara saldım

Gibi cümleler kuramayacağız
Bir gün kalemi, silgiyi unutacağız

Sözlerimi
Yanlış anlamasınlar diye
Kendi kulağıma
Söyledim önce

Söylediklerimi işitince